Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

13,8 δις ευρώ το κόστος της Γραφειοκρατίας στο Ελληνικό Δημόσιο – Πλήρωσε το και μη μιλάς πολύ










Αγαπητοί Συμπολίτες μας,

Τα τελευταία 40 χρόνια οι κρατιστικές κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ έχουν χιλιαπλασιάσει το μέγεθος του Ελληνικού Δημοσίου το οποίο παράγει κατά βάση αποκλειστικά βεβαιώσεις και πιστοποιητικά για άλλες κρατικές υπηρεσίες. Σήμερα το γραφειοκρατικό κόστος του Δημοσίου στην Ελληνική οικονομία ξεπερνάει τα 13,8 δις ευρώ. Εσύ αγαπητέ μου ψηφίζεις αυτά τα κόμματα και άρα μέσω των δικών σου πολιτικών επιλογών επέτρεψες να τραφεί και να γιγαντωθεί αυτό το αδηφάγο θεριό που ονομάζεται Ελληνικό Δημόσιο. Ως εκ τούτου, έχεις ηθικά απεμπολήσει το δικαίωμα να διαμαρτύρεσαι και να γκρινιάζεις για το άθλιο επίπεδο ζωής που βιώνεις. Εσύ και μόνο εσύ είσαι αποκλειστικά υπεύθυνος για τις πολιτικές επιλογές σου, και άρα πρέπει να κατηγορείς αποκλειστικά τον εαυτό σου…

… αγαπητέ Συνταξιούχε, για την πενιχρή σύνταξη που απέμεινε να λαμβάνεις,

… αγαπητέ Ελεύθερε Επαγγελματία, γιατί αυτά τα 13,8 δις ευρώ / έτος αν θα παρέμεναν στα χέρια των πολιτών αυτοί θα κατανάλωναν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες σου,

… αγαπητέ Ιδιωτικέ Υπάλληλε, γιατί το τεράστιο κράτος πνίγει την ιδιωτική επιχειρηματικότητα με αποτέλεσμα να υπάρχει ανεργία και να μην δημιουργούνται υψηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας,

… αγαπητέ Δημόσιε Υπάλληλε, γιατί μπορεί εσύ μέσω αυτού του συστήματος να βρήκες μόνιμη εργασία, ωστόσο και εσύ ως μέλος της κοινωνίας μας υποχρεούσαι να καταναλώνεις πανάκριβα προϊόντα και κάκιστες υπηρεσίες λόγω του μειωμένου ανταγωνισμού και ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας η οποία προκύπτει από το μεγάλο δημόσιο το οποίο πνίγει την ιδιωτική επιχειρηματικότητα.

Όπως σιγά - σιγά αντιλαμβανόμαστε, όλοι μας βράζουμε στο ίδιο καζάνι και το συγκεκριμένο κρατιστικό σύστημα δεν ωφελεί κανέναν. Οι Έλληνες ψηφοφόροι πρέπει να διεκδικήσουμε ένα μικρότερο -αλλά αυστηρότερο σε θέματα εποπτείας της αγοράς και του ελεύθερου ανταγωνισμού- κράτος, αντί ενός γιγάντιου διεφθαρμένου και αναποτελεσματικού κράτους επιχειρηματία και πάροχο υπηρεσιών.

Με άλλα λόγια επιζητούμε ένα φιλελεύθερο κράτος. Ας υποστηρίξουμε λοιπόν ανεξαρτήτου κόμματος φιλελεύθερους πολιτικούς ή και πολιτικά σχήματα. Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να πιέσουμε άμεσα τους κοινοβουλευτικούς μας εκπρόσωπους και την τοπική αυτοδιοίκηση ώστε να υιοθετήσουν πιο φιλελεύθερες πολιτικές. Πρέπει οι πολίτες να νοιαστούμε για την τσέπη μας. Αν όχι εμείς, τότε ποιοι; Όλα τα υπόλοιπα τα οποία απασχολούν την ελληνική πολιτική σκηνή και το μυαλό μας είναι απλός λαϊκισμός και φρου- φρου με αρώματα! Τα μάτια μας στον στόχο!

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Μπάτε σκύλοι αλέστε και στις εφορίες του Γιουνενιστάν


Πρόσφατα ένα συγγενικό ζευγάρι έφεραν στον κόσμο ένα μωράκι το οποίο το βάπτισαν με ένα αρχαιοελληνικό όνομα. Η γέννα έγινε σε ιδιωτική κλινική. Κατά το εξιτήριο η κλινική έδωσε ένα τιμολόγιο στους γονείς για να το προσαρτήσουν στο Ι.Κ.Α. ώστε να λάβουν το σχετικό επίδομα. Ο πατέρας ζήτησε και ένα δεύτερο ολόιδιο τιμολόγιο για να το προσαρτήσει στην φορολογική του δήλωση ώστε να απαλλαχθεί του σχετικού φόρου. Η κλινική δεν μπορούσε να εκδώσει και δεύτερο αυθεντικό τιμολόγιο για αυτόν τον λόγο του έδωσε ένα αντίγραφο τιμολογίου με βεβαίωση ότι είναι αντίγραφο του αυθεντικού.

Μια ωραία πρωία ο πατέρας πήρε τον μικρό και πήγαν μαζί στην τοπική τους Δ.Ο.Υ.. Απευθύνθηκαν στον υπεύθυνο υπάλληλο ο οποίος τους είπε ότι η εφορία δεν δέχεται παρά μόνο τα αυθεντικά τιμολόγια γιατί ειδάλλως θα μπορούσαν οι φορολογούμενοι να προσκομίζουν εικονικά τιμολόγια. Ο πατέρας γνώριζε ότι αυτό αληθεύει και έτσι δεν επέμενε. Την στιγμή λοιπόν που ήταν έτοιμος να φύγει από την εφορία ο υπάλληλος τον ρωτά:

- «Πως τον λένε τον μικρό;»
- «..τάδε..» απαντάει ο πατέρας
- «Α.. πολύ ωραίο όνομα» συνεχίζει ο υπάλληλος, «δεν είναι μόνο αρχαιοελληνικό, είναι και χριστιανικό. Υπάρχει ο Άγιος Τάδε στην Λάρισα. Γιορτάζει τον τάδε μήνα και τάδε του μηνός.»

Ο πατέρας κατάλαβε με τι βούρλο έμπλεξε και έτσι απλά χαμογέλασε και συνέχισε να οδεύει προς την έξοδο.

-«Έχετε και άλλα παιδάκια;» επέμενε ο εφοριακός
- «Ναι, έχω άλλα δύο μεγαλύτερα» απαντάει ο πατέρας
- «Ααα, είστε και εσείς τρίτεκνος» συνεχίζει ο εφοριακός, «και εγώ έχω τρία κορίτσια»
- «Να σας ζήσουν»
- «Ευχαριστώ, ευχαριστώ………….. Περάστε από εδώ μαζί μου, πάμε στον προϊστάμενο να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με τα τιμολόγια».

Και τελικά, Τ-Α Δ-Ε-Χ-Τ-Η-Κ-Α-Ν τα τιμολόγια! Έτσι απλά! Ο εφοριακός παρανόμησε για έναν άνθρωπο τον οποίο δεν είχε ξαναδεί στη ζωή του. Παρανόμησε για έναν άνθρωπο ο οποίος ούτε τον πίεσε, ούτε τον παρακάλεσε, ούτε τον απείλησε, ούτε προσφέρθηκε να τον χρηματίσει. Παρανόμησε ζημιώνοντας το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή όλους εμάς. Και όλα αυτά και με τη σύμφωνη γνώμη του προϊστάμενου του.

“Ανθρωπισμός” θα πούνε κάποιοι! Ναι, εντάξει, αλλά δεν ελέγχονται από κανέναν αυτοί οι διαχειριστές των δημόσιων εσόδων; (γιατί άραγε να μην υπάρχουν χρήματα για τις συντάξεις και για την παιδεία;). Δεν υπάρχουν επιπτώσεις; Ότι θέλει ο κάθε ένας κάνει εκεί μέσα; Το μαγαζί τους είναι και κάνουν εκπτώσεις σε όποιον τους αρέσει; Δεν υπάρχουν νόμοι; Δεν τολμώ να φανταστώ τι παρανομίες και παρατυπίες κάνουν για συγγενικά τους πρόσωπα, αρεστούς και φίλους!

ΓΙΟΥΝΕΝΙΣΤΑΝ - Μεγάλο κράτος = πολλά προβλήματα. Ας συνεχίσουμε τα βόδια να ψηφίζουμε κρατιστικά κόμματα τα οποία ενισχύουν τέτοια συστήματα, όπως το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ., αριστερούς και λαϊκίζοντες δεξιούς. Δημόσιο for ever!

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Η ανοργανωσιά της δημόσιας Δ.Ε.Η. μπορεί να σας στείλει φυλακή!


Θεσσαλονίκη, μήνας Οκτώβριος: Όταν χάλασε ο κοινόχρηστος λέβητας μιας οικοδομής ένας επιχειρηματίας ο οποίος είχε γραφείο εκεί αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις μονάδες air-condition που διέθετε ώστε να θερμάνει το προσωπικό και τους πελάτες του. Αντιμετώπισε ωστόσο ένα πρόβλημα. Η ηλεκτρολογική εγκατάσταση του χώρου του ήταν παλιά και δεν μπορούσε να λειτουργήσει σε υψηλή κατανάλωση με αποτέλεσμα κάθε μερικά λεπτά να πέφτει ο γενικός διακόπτης. Όταν ο επιχειρηματίας διαπίστωσε ότι οι υπόλοιποι ένοικοι του κτιρίου δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους σχετικά με την επισκευή του λέβητα έσπευσε στη Δ.Ε.Η. και έκανε μία αίτηση ώστε να λάβει τριφασικό ρεύμα το οποίο θα τον εξυπηρετούσε.

Τρεις μέρες μετά του κόψανε πλήρως το ρεύμα. Κάλεσε την Δ.Ε.Η. και του είπαν με ύφος ότι διαπίστωσαν εκ μέρους του ρευματοκλοπή. Αμέσως έσπευσε στο υποκατάστημα του οργανισμού να ζητήσει εξηγήσεις και να προσπαθήσει να επανασυνδέσει το ρεύμα. Πέραν του ψύχους, η επιχείρηση του η οποία απασχολούσε εννέα άτομα χρησιμοποιούσε ως κύριο εργαλείο προσέγγισης πελατών το τηλέφωνο - το οποίο δεν λειτουργούσε τώρα γιατί δεν τροφοδοτούνταν το τηλεφωνικό κέντρο της επιχείρησης με ρεύμα. Όπως μπορεί κάποιος να αντιληφθεί κάθε ημέρα που το γραφείο παρέμενε χωρείς ρεύμα οι οικονομικές απώλειες ήταν σημαντικές για τον επιχειρηματία αλλά και για όλο το προσωπικό το οποίο εργαζόταν επί προμηθειακό καθεστώς.

Η Δ.Ε.Η. λοιπόν του είπε ότι μετά από έλεγχο που έκανε ο υπάλληλος της στον μετρητή του διαπίστωσε ότι ήταν σπασμένη η σφραγίδα ασφαλείας και επίσης ότι δεν λειτουργούσε. Μετά από έρευνα που έκαναν διαπίστωσαν επίσης ότι η τελευταία φορά που ο μετρητής έδειξε κάποια κατανάλωση ήταν πριν από δύο χρόνια.

Ο επιχειρηματίας ανέφερε στον προϊστάμενο ότι όλοι οι μετρητές του κτιρίου είναι παραβιασμένοι εδώ και χρόνια, ότι είναι δουλειά της Δ.Ε.Η. να τοποθετεί νέες σφραγίδες ασφάλειας, ότι ο μετρητής του είναι χαλασμένος και όχι πειραγμένος, και ότι ο ίδιος κάλεσε τη Δ.Ε.Η. η οποία τελικά διαπίστωσε το πρόβλημα. Επίσης τόνισε ότι κάποιος από τη Δ.Ε.Η. θα έπρεπε τα τελευταία δύο χρόνια να αντιληφθεί ότι ο μετρητής είχε μηδενική κατανάλωση. Ο επιχειρηματίας δεν είχε αντιληφθεί κάτι ύποπτο στους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η. γιατί αυτοί πληρώνονταν αυτόματα μέσω τράπεζας. Επίσης τους λογαριασμούς παραλάμβαναν η γραμματέας και ο λογιστής του οι οποίοι δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να διαβάσουν την ανάλυση αφού η μειωμένη χρέωση των 120 ευρώ (τα οποία τελικά αφορούσε τα δημοτικά τέλη) δεν τους κίνησε υποψίες για υπερχρεώσεις.

Επί 15 ημέρες ο επιχειρηματίας προσπαθούσε να βγάλει άκρη με τη Δ.Ε.Η. και να ξαναπάρει ρεύμα ώστε να λειτουργήσει την επιχείρηση του. Ήταν διατεθειμένος να πληρώσει οποιοδήποτε πρόστιμο αυτή όριζε αρκεί να γίνονταν άμεσα η επανασύνδεση. Ο οργανισμός αρνούταν να τον επανασυνδέσει και απειλούσε ότι θα του ασκούσε μήνυση (ποινικό αδίκημα με ποινή φυλάκισης) για ρευματοκλοπή.

Τελικά ο επιχειρηματίας αναγκάστηκε να διακόψει πρόωρα το μισθωτήριο συμβόλαιο της επιχείρησης του καταβάλλοντας μια υψηλή αποζημίωση στον εκμισθωτή. Μετακόμισε σε ένα νέο γραφείο ωστόσο στο εντωμεταξύ έχασε δύο συνεργάτες του. Τώρα περιμένει με αγωνία να εκδικαστεί η μηνυτήρια αναφορά της Δ.Ε.Η. ελπίζοντας ο ίδιος -ο οποίος είναι και πατέρας δύο παιδιών- να μην καταλήξει στη φυλακή.

ΔΗΜΟΣΙΟ FOR EVER! Μεγάλο κράτος = μεγάλα και πολλά προβλήματα.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

“Θέλω να εργαστώ σκληρά αλλά δεν με αφήνουν”–μία πραγματική τραγωδία μιας δημόσιας υπαλλήλου


Φίλος ναυτικός κατέβηκε για πολλοστή φορά στην Αθήνα από την επαρχία για να επισκεφτεί πρωί – πρωί το Ν.Α.Τ. (ασφαλιστικός φορέας των ναυτικών). Αν θέλει κάποιος ναυτικός να ξαναμπαρκάρει πρέπει πρώτα να λάβει κάποια πιστοποιητικά από το ταμείο του (εννοείτε βέβαια ότι δεν μπορούν να τα αποστείλουν με το ταχυδρομείο!). Αφού έλαβε όλα τα πιστοποιητικά πήγε στο ταμείο του οργανισμού για να πληρώσει ένα χαρτόσημο ευτελούς αξίας, όχι περισσότερο από 5 – 6 ευρώ. Εκεί είδε πίσω από το ταμείο δύο γυναίκες υπαλλήλους του Ν.Α.Τ. σχεδόν να μαλλιοτραβιούνται ενώ ο προϊστάμενος τους προσπαθούσε να τις χωρίσει. Η αιτία του καυγά αφορούσε το ποια θα εργαζόταν σήμερα στο ταμείο αντί κάποιας άλλης διοικητικής θέσης. Όχι, δεν μάλωναν για να αποφύγουν να εργαστούν στο ταμείο αλλά το αντίθετο! Ο προϊστάμενος τελικά τις χώρισε και αφού ψιθύρισε κάτι στο αυτή της μίας η οποία αμέσως μετά ηρέμησε, είπε στην άλλη να πάει στο ταμείο.

Όταν λοιπόν άρχισε η δημόσιος υπάλληλος να “εξυπηρετεί” τους εν αναμονή ασφαλιζόμενους τότε ο φίλος ναυτικός κατάλαβε και τον πραγματικό λόγο του καυγά. Η ταμίας έλεγε σε όλους τους ασφαλιζόμενους - οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν έρθει από την επαρχία και νησιά και έμεναν σε ξενοδοχεία- ότι δεν είχε να τους δώσει ρέστα από την πληρωμή του χαρτοσήμου. Αυτοί ήθελαν να ξεμπερδεύουν ώστε να επιστρέψουν στο σπίτι τους και έτσι της άφηναν χαρτονομίσματα των δέκα και είκοσι ευρώ για οφειλή 5 - 6 ευρώ. Ήταν παλιό το κόλπο, το κάνανε συνέχεια. Σίγουρα ο προϊστάμενος έπαιρνε και αυτός τα ποσοστά του.

Τώρα ίσως να κατανοήσουν μερικοί γιατί πραγματικά δεν προχωρούν η μηχανογράφηση και τα σύγχρονα συστήματα εξυπηρέτησης στο δημόσιο και γιατί οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τόσο κομματικοποιημένοι και το συνδικαλιστικό τους κίνημα τόσο δυναμικό. Διακυβεύονται ολόκληρες περιουσίες. Τι να πει κανείς. ΔΗΜΟΣΙΟ for Ever!

- «Μεγάλο κράτος = μεγάλα προβλήματα. Ρε παιδιά, να κάνουμε μια προσπάθεια να μειώσουμε τον δημόσιο τομέα…» θα πούνε κάποιοι.

Και εμείς οι έξυπνοι αμέσως θα απαντήσουμε:
- «Μικρό κράτος = φιλελευθερισμός, δηλαδή ο “μεγάλος σατανάς” και οι “εκμεταλλευτές του λαού”; Α πα πα πα πα, με τίποτα δεν τον θέλουμε τον φιλελευθερισμό. Τον φοβόμαστε!» (λες και είχαμε ποτέ μας φιλελευθερισμό σε αυτήν τη χώρα ώστε να τον γνωρίσουμε και να τον φοβηθούμε; Κολλημένα μυαλά είμαστε).

Ξυπνήστε Έλληνεεεες! Μας αρέσει να περνιόμαστε και για έξυπνος λαός! Ότι να’ ναι ψηφίζουμε. Ούτε γνωρίζουμε τι πολιτικές πραγματικά εκπροσωπεί το κάθε κόμμα, ούτε γνωρίζουμε ποια θα είναι τα αποτελέσματα των πολιτικών αυτών, ούτε γνωρίζουμε τι τελικά μας συμφέρει προσωπικά ή σαν κοινωνία. Γιούργια τα πρόβατα είμαστε!