Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

ΔΙΚΑΤΣΑ For Ever


Καλησπέρα σας,

Το παρακάτω περιστατικό μου διηγήθηκε ο παθών και σας το μεταφέρω λέξη προς λέξη.
Συνέβει τον καιρό που πρωθυπουργός της Ελλάδος ήταν ο "εκσυγχρονιστής" Κ. Σημίτης, το ΔΟΑΤΑΠ λεγόταν ΔΙΚΑΤΣΑ, υπουργός παιδείας ήταν κάποιος πρώην δημοσιογράφος. Ο παθών προσφάτως απόφοιτος του Μ.Ι.Τ.

-Σήμερα το πρωί πήγα στο ΔΙΚΑΤΣΑ να καταθέσω τα χαρτιά μου για την αναγνώριση του πτυχίου μου. Συμπλήρωσα τις φόρμες και τα δικαιολογητικά και πήγα να τα καταθέσω για αξιολόγηση.

- Μπράβο φίλε μου, άντε με το καλό.

- Δε θα πιστέψεις τι έγινε

- Για πες...

- Ε, να, στις φόρμες που συμπλήρωσα έπρεπε να βάλω το όνομα του ιδρύματος που μου έδωσε το πτυχίο. Έβαλα λοιπον κι εγώ Μ.Ι.Τ. και δίπλα σε παρένθεση ολόκληρο το όνομα.

-Ωραία, και...;

- Ε, πάω να δώσω τις φόρμες στον υπάλληλο... τις παίρνει... τις κοιτάει... με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω... και με ύφος περιστόχαστο μου λέει:

--Που... "σπούδασες" εσύ παιδί μου; (Λες και δεν ήξερε, αφού μπροστά του ήταν γραμμένο)

- Στο Μ.Ι.Τ.

-- Μ.Ι.Τ... μάλιστα... που σημαίνει?

- Massachusetts Institute of Technology, το γράφει και στην φόρμα.

-- Α ναί το γράφει....

Περιεργάζεται τη φόρμα, την κοιτάει σκεπτικός... και καθώς γυρίζει να την βάλει στο συρτάρι κουνάει το κεφάλι πάνω κάτω μισο-βαριεστημένα/μισο-υποτιμητικά και μονολογεί μεγαλόφωνα..

-Βρε που πάτε και τα βρίσκετε αυτά τα "ινστιτούτα;"...!!!



Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Η ευχή των νέων σήμερα;


Η πολιτεία της Καλιφόρνια απέλυσε 20.000 δημόσιους υπαλλήλους. Τα αντίστοιχα ΕΛΤΑ της Βρετανίας 15.000. Στην Ελλάδα η λέξεις «απόλυση» και «δημόσιος υπάλληλος» απαγορεύετε να βρίσκονται στην ίδια πρόταση. Εδώ συζητάμε να προσλάβουμε μόνιμα στο δημόσιο τα άτομα του προγράμματος STAGE τα οποία υποτίθεται αποκτούσαν απλά εργασιακή εμπειρία. Έλεος! Ποιος θα τους πληρώνει όλους αυτούς; Θα μας ταίριαζε περισσότερο να κέρδιζαν τον εμφύλιο οι αριστεροί και τώρα όλοι να ήμασταν δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτή είναι η ευχή των νέων σήμερα; Πρέπει να σοβαρευτούμε σαν λαός! Ας αποφασίσουμε, θέλουμε να είμαστε χώρα κομμουνιστική ή φιλελεύθερη. 50/50 δεν γίνεται!

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Κρατικό Service αποκλειστικά για γκαστρωμένους


Ένας ταλαιπωρημένος πολίτης προσέρχεται σε ταμείο δημόσιου οργανισμού για να πληρώσει οφειλή του. Αφού περιμένει ώρες στην ουρά στο τέλος η δημόσιος υπάλληλος αρνείται να παραλάβει την πληρωμή του λέγοντας του:

- «Εδώ κύριε εισπράττουμε οφειλές αποκλειστικά από ηλικιωμένους, αρρώστους και έγκυες. Οι υπόλοιποι πληρώνουν στο ταχυδρομείο ή σε μία τράπεζα».

Τότε ο πολίτης της απαντά:
-«Ααα…, τέλεια, τότε θα με εξυπηρετήσετε και εμένα!»

Δημόσιος Υπάλληλος.:
- «Μα… πως;»

Πολίτης:
- «Εγώ εμπίπτω και στις τρεις κατηγορίες σας. Με έχετε γεράσει πριν την ώρα μου, με έχετε αρρωστήσει και με έχετε γκαστρώσει! Εξυπηρετήστε με τώρα!»
ΔΗΜΟΣΙΟ FOR EVER

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

ΓΟΝΕΑ ΓΙΑΤΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ??

Αναρωτιέμαι ακόμη γιατί εξακολουθώ να χλευάζω όσους στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία. Και για να μην παρεξηγηθώ, το «χλευάζω» είναι μεταφορικό. Αναφέρεται στην εύλογη απορία μου τόσα χρόνια, του γιατί ενώ έχουμε δωρεάν δημόσια εκπαίδευση, κάποιοι επιμένουν να στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Δεν έχω τίποτα μαζί τους. Τουναντίον μάλιστα κάποιοι συγγενείς μου εργάζονται ως καθηγητές σε γνωστά κολλέγια των Αθηνών. Γιατί δηλαδή? Στο δημόσιο ΔΕΝ κάνουν καλή δουλειά?

Ε, λοιπόν σας πληροφορώ πως υπάρχουν εξαίρετοι κυριολεκτικά άνθρωποι και εκεί. Αλλά τις περισσότερες φορές ΔΕΝ δουλεύουν. Όχι γιατί δεν τους αφήνει κάποιος! Αυτά περί «..το υπουργείο δεν μας έχει δώσει αρκετούς πόρους για να εξοπλίσουμε τις τάξεις με υλικό κλπ κλπ..» λύνονται με την καλή θέληση των γονέων (πλήρωνε γονιέ) και μετά αν ο δάσκαλος θέλει – προσέξτε τι είπα: αν θέλει – τότε κάνει κυριολεκτικά θαύματα με τα αγγελούδια μας. Όμως ΔΕΝ θέλει!

Υπάρχουν παραδείγματα πολλών φιλικών μου προσώπων των οποίων οι γυναίκες διορίστηκαν ή «διορίστηκαν» (πάρτε το όπως θέλετε) στο δημόσιο ως δασκάλες. Νωρίτερα επιτελούσαν εκπληκτικό έργο σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς ή ιδιωτικά σχολεία. Αλλά βλέπετε το όνειρο του «Δημόσιο for ever» είναι πολύ δυνατό. Μόλις λοιπόν διορίστηκαν τα πράγματα άλλαξαν. Ξαφνικά περιορίστηκαν στο «..δεν έχω πόρους από το υπουργείο..» και μετά από λίγο καιρό μόλις ο γονιός συνέδραμε με τα λεφτάκια του, το σλόγκαν έγινε «..ασε ρε τώρα, εγώ θα κάνω τη διαφορά, εγώ θα σώσω την κατάσταση..». Βέβαια, οι άνθρωποι αυτοί για να διοριστούν χρειάστηκε να φτάσουν τα 40+ οπότε και θα μου πει κανείς, έφαγε τα νιάτα του στα ιδιωτικά σχολεία προσφέροντας και τώρα «κουράστηκε» το κορίτσι. Άλλωστε κι αυτό μάνα είναι… έχει τα δικά της παιδιά να προσέξει…. ΤΙ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ!!!

Σας πληροφορώ πως μόλις το 1-2% των εκπαιδευτικών που βρίσκονται στα δημόσια σχολεία επιτελούν έργο επειδή το «γουστάρουν», επειδή το νιώθουν στο πετσί τους και επειδή διάλεξαν αυτό το επάγγελμα όχι για βολεψιά, αλλά γιατί παθιάζονταν ανέκαθεν με το να προσφέρουν γνώση. Είναι υψηλές αξίες αυτά τα πράγματα, αλλά πείτε μου εσείς πως τα δικά μας παιδιά θα διδαχτούν αυτές τις αξίες όταν βλέπουν με τα ίδια τους τα ματάκια τη διαφορά, η μάλλον την αισθάνονται και δεν μπορεί το μυαλουδάκι τους να το χωνέψει. Αργότερα με το καλό θα βρεθούν στις υπόλοιπες βαθμίδες εκπαίδευσης και θα «καταλάβουν» ότι η διδασκαλία είναι βιοποριστική επιλογή κι όχι συνειδητό λειτούργημα το οποίο λύνει και τις βιοποριστικές σου ανάγκες.

Η αλλαγή η ουσιαστική κι όχι η «αλλαγή» που ακούμε δεκαετίες τώρα, θα έρθει δυστυχώς από τη βάση, από εμάς τους ίδιους. Τα γράφω αυτά σήμερα γιατί πραγματικά είμαι εξοργισμένος, γιατί πραγματικά θέλω να φωνάξω και να επιπλήξω το υπεύθυνο τομεάρχη ή όπως αλλιώς λέγεται των διαφόρων βαθμίδων εκπαίδευσης που δεν κάνει κάτι. Και δεν θα το παίξω κλασσικός Έλλην, του στυλ «για όλα φταίει ο προπονητή»ς. Όχι! Φταίει ο δάσκαλος, αλλά φταίει κι ο τομεάρχης που ενώ το βλέπει δεν παίρνει μέτρα. Σε μια ιδιωτική επιχείρηση (σχολείο) ο δάσκαλος αυτός θα είχε πάρει τι συστάσεις του και σε επόμενο βήμα θα είχε σταλεί σπίτι του. Αλλά στο δημόσιο πως ο τομεάρχης μιας βαθμίδας εκπαίδευσης θα «επιπλήξει» τον συνάδελφό του??? Πως ο συνδικαλιστής θα βάλει κατά του συνδικαλιστή??? Αφού είναι «αδέρφια», είτε σε αυτήν είτε στην προηγούμενη κυβέρνηση. Αφού και οι δυο «μπήκαν» με τις ίδιες αδιάβλητες διαδικασίες. Και λυπάμαι πραγματικά για τους φίλους και τις φίλες μου που διορίζονται με πραγματικά αξιοκρατικά κριτήρια, γιατί πολύ απλά αυτό πλέον δεν αναγνωρίζεται από κανέναν, χάνεται κι η δική τους υπόληψη στο βωμό της διαφθοράς και της βολεψιάς.

Τι προτείνεις, θα μου πείτε. Προτείνω μια ιδιόρρυθμη επανάσταση: Ευσυνείδητη εφαρμογή του λειτουργήματος από όλα αυτά τα νέα παιδιά που μπαίνουν τώρα. Σε ένα σχολείο υπάρχουν 10 παλιοί (κομματόσκυλα όπως τους λέω) δάσκαλοι και 3-4 καινούριοι. Γιατί πάντα οι καινούριοι να «χαλάνε» από τους παλιούς? Θα σκάσω πραγματικά! Ξυπνήστε, σηκωθείτε κι ανασκουμπωθείτε! Αλλάξτε εσείς τους παλιούς και βγάλτε τους στο περιθώριο με τον τρόπο σας. Δουλέψτε σκληρά από την αρχή σαν να ήσασταν σε ιδιωτικό σχολείο. Σαν να ελεγχόσασταν κάθε μέρα από ένα ειδικό συμβούλιο. Πάψτε να μας «γράφετε» εμάς τους γονείς και να το παίζεται εξουσία γιατί πιάσατε την «καλή»! Είναι πραγματικά απερίγραπτο όταν συναντά κανείς 3 δασκάλους της ίδιας τάξης, στη σειρά, να «ενημερώνουν» τους γονείς για τα παιδιά τους και όλοι οι γονείς να θέλουν να πάνε σε έναν συγκεκριμένο δάσκαλο να μιλήσουν!! Είναι τυχαίο? ΟΧΙ. Είναι αυτός ή αυτή η εκπαιδευτικός που κάνει τη διαφορά. Ο γονιός δεν είναι χαζός. Δεν έχει σημασία αν έχει υψηλή μόρφωση ή όχι. «Νιώθει» τη διαφορά στο αγγελούδι του και αντιλαμβάνεται ποιος εκπαιδευτικός δουλεύει και ποιος όχι. Γιατί λοιπόν αυτοί οι εκπαιδευτικοί να μην είναι τα νέα τα παιδιά? ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Θα περιθωριοποιηθούν οι παλιοί και κάτω από την πασιφανή πίεση των γεγονότων, ή θα καλυτερεύσουν και οι παλιοί (δύσκολο το βλέπω) ή θα αναγκαστεί η υψηλή εξουσία να πάρει θέση επιτέλους.

Αυτά έχω να πω. Μπορεί να είναι λάθος, μπορεί να είναι σωστά. Δεν ξέρω, δεν είμαι δάσκαλος, ούτε καν εκπαιδευτικός, είμαι ένας ελεύθερος επαγγελματίας όμως, που κάθε μέρα βγαίνω εκεί έξω και προσπαθώ να κολυμπήσω ανάμεσα σε κούτσουρα που επιπλέουν, γιατί κάποιος τα έβαλε εκεί και λιάζονται. Και το αστείο είναι ότι δεν μπορώ ούτε να κρατηθώ από αυτά για να ξαποστάσω… Είμαι αναγκασμένος συνέχεια να κολυμπάω!! Και μη βιαστεί κάποιος να πει ότι είμαι «πικραμένος» μισθολογικά και «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια», γιατί αυτό που βλέπω τα λέει όλα: Τη δουλειά που κάνω εγώ ως κύρια και ζω την οικογένειά μου άνετα και αξιοπρεπώς, προσπαθούν να την κάνουν πολλοί εκπαιδευτικοί όταν σχολάνε μετά το 8ωρό τους (το οποίο παρεμπίπτοντος είναι 6ωρο εις βάρος του δικού μου παιδιού) για να συμπληρώσουν αυτά που τους λείπουν από τον βασικό τους μισθό, τον οποίο επειδή παίρνουν ως μάνα εξ ουρανού, δεν ξέρουν και να διαχειρίζονται…….

Υ.Γ. Το περιστατικό που πυροδότησε όλο το προηγούμενο κείμενο είναι το εξής:
Στο δημόσιο ΟΛΟΗΜΕΡΟ νηπιαγωγείο που έχω γραμμένο το παιδί μου, με ενημέρωσαν ότι την Δευτέρα και πάλι δεν θα γίνει ολοήμερο, γιατί η μια εκ των 2 δασκάλων παντρεύτηκε και πραγματοποιεί το γαμήλιο ταξίδι της. ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ! Θα πώ εγώ! ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ! Γιατί όμως κύριε υπεύθυνε την αντίστοιχης βαθμίδας εκπαίδευσης, αφού ΔΕΝ είχατε αντικαταστάτη, εγκρίνατε την άδεια αυτή???? ή γιατί κύριε υπεύθυνε ΔΕΝ φροντίσατε να υπάρχει αντικαταστάτης? Γιατί εγώ να είμαι αναγκασμένος, από τις 11 Σεπτεμβρίου που ξεκίνησαν τα σχολεία, να έχω πάρει το παιδί μου μόνο 9 μέρες στις 3:45, όπως κανονικά είναι το ολοήμερο και όλες τις υπόλοιπες φορές έπρεπε να εφευρίσκω κυριολεκτικά τρόπους να είμαι εκεί στις 12:15? Και γιατί, αφού πρέπει αναγκαστικά να δουλέψω, να ΠΛΗΡΩΝΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ιδιωτικό παιδικό για τις επιπλέον ώρες?? Αλλά φυσικά εσάς κύριοι αρμόδιοι ούτε καν σας αγγίζει αυτό.

Άραγε, αν ήμουν δάσκαλος και ήθελα να παντρευτώ, πότε θα προγραμμάτιζα το γάμο μου? Πάντως σίγουρα όχι μέσα στις διακοπές των Χριστουγέννων, του Πάσχα, ή του Καλοκαιριού! Εκείνο το διάστημα δεν επιτρέπεται να κάνω τίποτα γιατί έχω ΡΕΠΟ!!

Καλή σας μέρα!

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Η καθημερινή οδύσσεια μιας μικρής επιχείρησης στην Ελλάδα


Ο ιδιοκτήτης μιας μικρής επιχείρησης στην ανατολική Θεσσαλονίκη η οποία απασχολεί μόνο έναν μισθωτό υπάλληλο διαπιστώνει ότι τελειώνουν οι θεωρημένες από την εφορία αποδείξεις και τιμολόγια. Για να επιτρέψει η εφορία την θεώρηση νέων βιβλίων η επιχείρηση θα πρέπει να προσκομίσει βεβαίωση ασφαλιστικής ενημερότητας από ΟΟΑΕ (ΤΕΒΕ) και ΙΚΑ, βεβαίωση μη-οφειλής από το τοπικό Επαγγελματικό Επιμελητήριο και φυσικά να μην υπάρχουν οφειλές άνω των 6.000 ευρώ στην ίδια την εφορία. Όλα αυτά ακούγονται απλά ωστόσο εδώ ξεκινάει ο Γολγοθάς του μικρού επιχειρηματία.

1η ημέρα Δευτέρα - Ο επιχειρηματίας καλεί το τοπικό του Επαγγελματικό Επιμελητήριο και ζητάει έναν τραπεζικό λογαριασμό για να τους καταθέσει την 30 ευρώ περίπου ετήσια συνδρομή ώστε να λάβει βεβαίωση μη-οφειλής. Την ίδια κιόλας ημέρα πληρώνει την συνδρομή του στην Τράπεζα Πειραιώς και αποστέλλει και με fax το καταθετήριο στο Επιμελητήριο.

10η ημέρα Πέμπτη - Πέρασαν δέκα ημέρες και ο επιχειρηματίας δεν έχει ακόμη λάβει τη βεβαίωση από το Επιμελητήριο. Τους ξανακαλεί και τον διαβεβαιώνουν ότι η βεβαίωση έχει ταχυδρομηθεί και ότι λογικά θα έπρεπε ήδη να φτάσει ως τώρα. Στο εντωμεταξύ δεν του έχει μείνει καμία θεωρημένη απόδειξη και τιμολόγιο ώστε να μπορεί να εισπράττει χρήματα από τους πελάτες του. Απεγνωσμένος καλεί την αρμόδια ΔΟΥ και τους ενημερώνει για το πρόβλημα. Ο υπάλληλος της ΔΟΥ τον πληροφορεί ότι δέχονται και βεβαιώσεις μέσω fax. Ο επιχειρηματίας καλεί το Επιμελητήριο και αυτοί του αποστέλλουν τη βεβαίωση στο fax του μέσα σε μία ώρα.

11η ημέρα Παρασκευή - Ο επιχειρηματίας επισκέπτεται το τοπικό κατάστημα ΙΚΑ για να λάβει την ασφαλιστική ενημερότητα. Μετά από δύο ώρες αναμονής η αρμόδια υπάλληλος τον ενημερώνει ότι στο λογισμικό της σύστημα εμφανίζονται δύο μικρές οφειλές προηγούμενων ετών συνολικής αξίας 170 ευρώ. Ο επιχειρηματίας την διαβεβαιώνει ότι δεν χρωστάει τίποτα ωστόσο αυτή του ζητάει να της προσκομίσει τις σχετικές αποδείξεις.

14η ημέρα Δευτέρα - Ο επιχειρηματίας ξαναπηγαίνει στο ΙΚΑ μαζί με τις αποδείξεις. Μετά από δίωρη αναμονή η υπάλληλος τον εξυπηρετεί και επιτέλους λαμβάνει την ασφαλιστική ενημερότητα.

15η ημέρα Τρίτη - Ο επιχειρηματίας επισκέπτεται το τοπικό του κατάστημα ΤΕΒΕ για να ενημερωθεί σχετικά με κάποιες παλαιότερες οφειλές του με σκοπό να τις αποπληρώσει ώστε να λάβει την πολυπόθητη ενημερότητα. Ο αρμόδιος υπάλληλος του εκδίδει τον σχετικό λογαριασμό και τον ενημερώνει να επιστρέψει στον ίδιο μαζί με μία φωτοτυπία του λογαριασμού και της απόδειξης εξόφλησης ώστε να λάβει την ενημερότητα. Ο επιχειρηματίας είχε τα αναγκαία χρήματα μαζί του και πήγε άμεσα στο ταμείο του οργανισμού για να πληρώσει. Εκεί η ταμίας τον πληροφορεί ότι δεν μπορεί να λάβει την πληρωμή του γιατί εξυπηρετούν αποκλειστικά ηλικιωμένους, ανάπηρούς και έγκυες και ότι θα πρέπει να το εξοφλήσει σε ένα ταχυδρομείο. Ο επιχειρηματίας φεύγει από το ΤΕΒΕ και πηγαίνει σε ένα ταχυδρομείο όπου μετά από 40’ αναμονής πληρώνει την οφειλή αλλά δεν προλαβαίνει να επιστρέψει πίσω στο ΤΕΒΕ πριν αυτό κλείσει.

16η ημέρα Τετάρτη - Καθώς ο επιχειρηματίας οδεύει προς το ΤΕΒΕ αναζητεί ένα κατάστημα όπου βγάζουν φωτοτυπίες αλλά δυστυχώς δεν βρίσκει κάποιο στο δρόμο του. Φτάνει στον οργανισμό και προσκομίζει την πληρωμή στον αρμόδιο υπάλληλο ο οποίος του ζητάει και μία φωτοτυπία του λογαριασμού και της απόδειξης. Ο επιχειρηματίας τον παρακαλεί να βγάλει ο ίδιος ένα αντίγραφο αφού στην υπηρεσία του υπάρχουν φωτοτυπικά μηχανήματα, προς απογοήτευση του ωστόσο πληροφορείτε ότι αυτά βρίσκονται εκεί αποκλειστικά για υπηρεσιακή χρήση. Ο υπάλληλος συστήνει στον επιχειρηματία να απευθυνθεί σε ένα βιβλιοπωλείο το οποίο βρίσκεται πενήντα μέτρα πιο πέρα και βγάζει φωτοτυπίες. Ο επιχειρηματίας ο οποίος αρχίζει να εκνευρίζετε τον ρωτάει γιατί θέλουν ένα αντίγραφο του λογαριασμού και του εξοφλητήριου. Πληροφορείται λοιπόν ότι χρειάζονται την φωτοτυπία ως απόδειξη για το αρχείο τους. Έξω φρενών ο επιχειρηματίας αρχίζει να διαμαρτύρεται έντονα για την κακή εξυπηρέτηση. Ο προϊστάμενος του τμήματος ακούει την φασαρία και πλησιάζει. Αφού ενημερώνεται για το πρόβλημα με απόλυτη φυσικότητα παίρνει το έγγραφο και στέλνει μια νεαρή υπάλληλο να το φωτοτυπήσει στο μηχάνημα του οργανισμού. Ο επιχειρηματίας τελικά λαμβάνει την ενημερότητα και αποχωρεί.

17η ημέρα Πέμπτη - Η αυθεντική βεβαίωση του Επιμελητηρίου ακόμη δεν έχει φτάσει. Ο επιχειρηματίας επισκέπτεται την ΔΟΥ του και μετά από τρεις ώρες αναμονής φτάνει η σειρά του για να εξυπηρετηθεί. Ο υπάλληλος που ελέγχει τα έγγραφα του διαπιστώνει ότι η βεβαίωση του Επιμελητηρίου δεν είναι αυθεντική αλλά αντίγραφο από fax. Ο επιχειρηματίας τον πληροφορεί ότι ενήργησε βάση οδηγιών της ΔΟΥ και ο υπάλληλος τον αντικρούει λέγοντας «Ναι δεχόμαστε βεβαιώσεις του Επιμελητηρίου από fax αλλά θα πρέπει να την στείλουν απ’ ευθείας σε εμάς, όχι σε εσάς.» Τότε ο επιχειρηματίας καλεί από το κινητό του το Επιμελητήριο αλλά πέφτει σε μια άλλη υπάλληλο η οποία τον μαλώνει λέγοντας του ότι δεν είναι δυνατόν να στέλνουν fax για κάθε ένα από τα 50.000 μέλη τους και ότι αν χρειάζεται άμεσα τη βεβαίωση θα πρέπει να έρθει ο ίδιος στο Επιμελητήριο για να τη λάβει. Ο επιχειρηματίας φεύγει εσπευσμένα για το κέντρο της Θεσσαλονίκης όπου εδρεύει το Επιμελητήριο. Πληρώνει κανονικά τα 10 ευρώ parking και μετά λαμβάνει σχετικά γρήγορα τη βεβαίωση. Φυσικά δεν προλαβαίνει να επιστρέψει στην εφορία.

18η ημέρα Παρασκευή - Ο επιχειρηματίας ξαναεπισκέπτεται την εφορία αλλά διαπιστώνει ότι το αρμόδιο τμήμα ΚΒΣ δεν εξυπηρετεί τους πολίτες τις Παρασκευές.

21η ημέρα Δευτέρα - Ο επιχειρηματίας ξαναπηγαίνει στην εφορία και αφού περιμένει άλλες τρεις ώρες προσκομίζει τα έγγραφα στον υπάλληλο. Αυτός τα βρίσκει ικανοποιητικά, ωστόσο μετά από έλεγχο στο λογισμικό του σύστημα διαπιστώνει ότι δεν εμφανίζονται τα φορολογικά στοιχεία του επιχειρηματία γιατί αυτός προσφάτως μετεγγράφηκε εκεί από μια άλλη ΔΟΥ και δεν έχει ακόμη ενημερωθεί το λογισμικό. Του ζητάει λοιπόν να προσκομίσει όλους τους σχετικούς λογαριασμούς και αποδείξεις πληρωμών προς το Υπουργείο Οικονομικών.

22η ημέρα Τρίτη - Ο επιχειρηματίας ξαναπηγαίνει για τέταρτη φορά στην εφορία και αφού περιμένει άλλες δύο ώρες στην ουρά προσκομίζει τα απαραίτητα έγγραφα στον υπάλληλο. Τελικά, μετά από είκοσι δύο ημέρες καταφέρνει να θεωρήσει επιτέλους τις αποδείξεις και τα τιμολόγια και να επιστρέψει στην εργασία του.

Είμαι σίγουρος ότι κουραστήκατε και μόνο που το διαβάσατε! Υπομονή, λίγο ακόμα και τελειώνουμε.

Με σχετική ευκολία μπορούμε να διαπιστώσουμε και να αναφέρουμε τα κάτωθι:

1. Είμαστε η μοναδική χώρα της Ε.Ε. με αναχρονιστικές δημόσιες πρακτικές όπως η θεώρηση βιβλίων και με εχθρική αντιμετώπιση μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων ανεξαιρέτως (είναι καμιά φορά να αναρωτιέσαι ποιος τελικά κέρδισε τον εμφύλιο).

2. «Οι μικρές επιχειρήσεις αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας!». Σας παρακαλώ, ας σοβαρευτούμε τώρα! Ποιον κοροϊδεύουμε; Αλήθεια, αναμένουμε με το υπάρχον σύστημα τις 800.000 μικρές ελληνικές επιχειρήσεις να βγάλουν κέρδη και να πληρώσουν φόρους ώστε να πληρωθούν οι μισθοί και τα έξοδα των 1.000.000 δημοσίων υπαλλήλων που το μοναδικό προϊόν παραγωγής τους είναι “βεβαιώσεις” προς αυτές τις ίδιες τις επιχειρήσεις; Που πάμε με αυτό το φαυλοκυκλικό μοντέλο ανάπτυξης;

3. Στην Ελλάδα γενικά φοβόμαστε τον “μπαμπούλα” οικονομικό φιλελευθερισμό [ο οποίος υποστηρίζει την ύπαρξη μικρού δημόσιου τομέα, την ανάπτυξη της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και τον ισχυρό εποπτικό ρόλο του κράτους στις αγορές, αλλά αντιτίθεται στον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία (Δ.Ε.Κ.Ο., κλειστά επαγγέλματα, επιδοτήσεις επιχειρήσεων κτλ)] διότι υποτίθεται ότι ο φιλελευθερισμός ευνοεί τις μεγάλες και πολυεθνικές επιχειρήσεις εις βάρος των μικρών εθνικών επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα επικροτούμε το υφιστάμενο σύστημα του γιγάντιου δημόσιου τομέα γιατί υποτίθεται πως ισχυροποιεί το κράτος και προστατεύει τους πολίτες και τις μικρές επιχειρήσεις από τους κακούς μεγαλοεπιχειρηματίες και τις πολυεθνικές. Στην πραγματικότητα όμως διαπιστώνουμε ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή το μη-φιλελεύθερο μοντέλο της χώρας τελικά ευνοεί τις μεγάλες εταιρίες εις βάρος των μικρών (δείτε άλλωστε και τα κέρδη των δυο). Πως; Οι μεγάλοι διαθέτουν τα αναγκαία κεφάλαια, το ανθρώπινο δυναμικό, την τεχνογνωσία και φυσικά τις κατάλληλες γνωριμίες μέσα στον κρατικό μηχανισμό για να ελιχθούν και να ξεπεράσουν τα γραφειοκρατικά κολλήματα, ενώ οι μικροί όχι. Ποιος είναι τελικά ο πραγματικός “μπαμπούλας”; Ο φιλελευθερισμός ή ο σοσιαλο-κρατισμός;

Το υπάρχον σύστημα είναι παιδί των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, της κρατιστικής Νέας Δημοκρατίας και των αριστερών συνδικαλιστών οι οποίοι έχουν εισχωρήσει στα εργατικά σωματεία και αντιδρούν σε κάθε μεταρρύθμιση. Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι οι ίδιοι άνθρωποι, πολιτικές και μεγαλοσυμφέροντα οι οποίοι δημιούργησαν αυτό το άθλιο και άνισο σύστημα θα το καταπολεμήσουν. Έτσι λοιπόν, ενώ βλέπουμε στις φιλελεύθερες Η.Π.Α. μικρές ατομικές επιχειρήσεις να ξεκινούν μέσα από ένα γκαράζ και να μετατρέπονται εντός ολίγων ετών σε πολυεθνικούς κολοσσούς (γιατί εκεί υπάρχει πραγματική προστασία των μικρών με το φιλελεύθερο σύστημα), βλέπουμε τις κατά τα άλλα “προστατευμένες” μικρές ελληνικές επιχειρήσεις να καταποντίζονται. Ας αναλογιστεί ο κάθε ένας από εμάς τους πολίτες τις ευθύνες του για το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Πολιτική αλητεία και από τον κ.Καραμανλή

Δεν τον ψηφίζω, ωστόσο τον είχα σε εκτίμηση! Ο Καραμανλής είναι και αυτός τελικά ένας διπρόσωπος αλήτης! Πως;

Είδα στην τηλεόραση κάποιες διαφημιστικές προβολές του ΟΑΕΔ. Αναφέρουν πως καταπολέμησαν την ανεργία (για τους ανίδεους βέβαια αυτά, εμείς οι άνθρωποι της αγοράς γνωρίζουμε τι πραγματικά συμβαίνει), πως δημιούργησαν επιτυχημένες σχολές επαγγελματικής κατάρτισης κτλ. Ουσιαστικά προβάλουν το “έργο” τους.

Πρώτον, ο ΟΑΕΔ δεν είναι εταιρία και δεν παράγει προϊόντα ώστε να αναγκάζεται να διαφημίζεται για να είναι ανταγωνιστικός στην αγορά.

Δεύτερον, οι διαφημίσεις αυτές προβάλλονται αποκλειστικά εν μέσω εκλογικής περιόδου, με άλλα λόγια λειτουργούν κυριολεκτικά για την προεκλογική προώθηση της Ν.Δ.

Κοστίζουν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αυτές οι τηλεοπτικές διαφημίσεις και φυσικά χρηματοδοτούνται από τα κεφάλαια του ΟΑΕΔ, δηλαδή από τον εθνικό προϋπολογισμό. Δεν σας έφτασαν οι μίζες της Siemens και ποιος ξέρει και πόσων άλλων, δεν σας φτάνει η ήδη παχυλή κρατική χρηματοδότηση του κόμματος, πρέπει να κλέψετε και χρήματα από τον προϋπολογισμό για την προεκλογική σας εκστρατεία. Τα δικά μας χρήματα! Τα χρήματα τα οποία δεν δίνετε ως αύξηση στους συνταξιούχους, που δεν δημιουργείτε αποχετευτικά συστήματα στην περιφέρεια, που δεν εξαλείψατε όλες τις απογευματινές σχολικές βάρδιες των παιδιών μας, που δεν ενισχύετε περεταίρω τις πολύτεκνες οικογένειες.

Είμαι σίγουρος ότι βλέπετε τηλεόραση κύριε Καραμανλή (για να μην υποστηρίζεται ότι δεν το γνωρίζατε!). Αυτό κ.Καραμανλή είναι πολιτική αλητεία και είστε υπεύθυνος που το επιτρέπετε να συμβαίνει. Γιατί να σας ψηφίσουμε; Μας έχετε τόσο δεδομένους και ηλίθιους που μας κλέβετε ολοφάνερα μπροστά στα μάτια μας (χρήση εθνικών πόρων για ιδίο όφελος) και με περίσσια περηφάνια το προβάλετε και στην τηλεόραση! Τέλος ο εμπαιγμός! Οι ελεύθεροι πολίτες αρχίζουμε να τιμωρούμε!

Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να δημιουργήσουμε ένα κράτος δικαίου όπου το δημόσιο και ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί ανεξάρτητα από τις επιθυμίες του εκάστοτε κυβερνήτη. Πρέπει και αυτό να είναι ένα από τα αιτήματα μας.