Ο ιδιοκτήτης μιας μικρής επιχείρησης στην ανατολική Θεσσαλονίκη η οποία απασχολεί μόνο έναν μισθωτό υπάλληλο διαπιστώνει ότι τελειώνουν οι θεωρημένες από την εφορία αποδείξεις και τιμολόγια. Για να επιτρέψει η εφορία την θεώρηση νέων βιβλίων η επιχείρηση θα πρέπει να προσκομίσει βεβαίωση ασφαλιστικής ενημερότητας από ΟΟΑΕ (ΤΕΒΕ) και ΙΚΑ, βεβαίωση μη-οφειλής από το τοπικό Επαγγελματικό Επιμελητήριο και φυσικά να μην υπάρχουν οφειλές άνω των 6.000 ευρώ στην ίδια την εφορία. Όλα αυτά ακούγονται απλά ωστόσο εδώ ξεκινάει ο Γολγοθάς του μικρού επιχειρηματία.
1η ημέρα Δευτέρα - Ο επιχειρηματίας καλεί το τοπικό του Επαγγελματικό Επιμελητήριο και ζητάει έναν τραπεζικό λογαριασμό για να τους καταθέσει την 30 ευρώ περίπου ετήσια συνδρομή ώστε να λάβει βεβαίωση μη-οφειλής. Την ίδια κιόλας ημέρα πληρώνει την συνδρομή του στην Τράπεζα Πειραιώς και αποστέλλει και με fax το καταθετήριο στο Επιμελητήριο.
10η ημέρα Πέμπτη - Πέρασαν δέκα ημέρες και ο επιχειρηματίας δεν έχει ακόμη λάβει τη βεβαίωση από το Επιμελητήριο. Τους ξανακαλεί και τον διαβεβαιώνουν ότι η βεβαίωση έχει ταχυδρομηθεί και ότι λογικά θα έπρεπε ήδη να φτάσει ως τώρα. Στο εντωμεταξύ δεν του έχει μείνει καμία θεωρημένη απόδειξη και τιμολόγιο ώστε να μπορεί να εισπράττει χρήματα από τους πελάτες του. Απεγνωσμένος καλεί την αρμόδια ΔΟΥ και τους ενημερώνει για το πρόβλημα. Ο υπάλληλος της ΔΟΥ τον πληροφορεί ότι δέχονται και βεβαιώσεις μέσω fax. Ο επιχειρηματίας καλεί το Επιμελητήριο και αυτοί του αποστέλλουν τη βεβαίωση στο fax του μέσα σε μία ώρα.
11η ημέρα Παρασκευή - Ο επιχειρηματίας επισκέπτεται το τοπικό κατάστημα ΙΚΑ για να λάβει την ασφαλιστική ενημερότητα. Μετά από δύο ώρες αναμονής η αρμόδια υπάλληλος τον ενημερώνει ότι στο λογισμικό της σύστημα εμφανίζονται δύο μικρές οφειλές προηγούμενων ετών συνολικής αξίας 170 ευρώ. Ο επιχειρηματίας την διαβεβαιώνει ότι δεν χρωστάει τίποτα ωστόσο αυτή του ζητάει να της προσκομίσει τις σχετικές αποδείξεις.
14η ημέρα Δευτέρα - Ο επιχειρηματίας ξαναπηγαίνει στο ΙΚΑ μαζί με τις αποδείξεις. Μετά από δίωρη αναμονή η υπάλληλος τον εξυπηρετεί και επιτέλους λαμβάνει την ασφαλιστική ενημερότητα.
15η ημέρα Τρίτη - Ο επιχειρηματίας επισκέπτεται το τοπικό του κατάστημα ΤΕΒΕ για να ενημερωθεί σχετικά με κάποιες παλαιότερες οφειλές του με σκοπό να τις αποπληρώσει ώστε να λάβει την πολυπόθητη ενημερότητα. Ο αρμόδιος υπάλληλος του εκδίδει τον σχετικό λογαριασμό και τον ενημερώνει να επιστρέψει στον ίδιο μαζί με μία φωτοτυπία του λογαριασμού και της απόδειξης εξόφλησης ώστε να λάβει την ενημερότητα. Ο επιχειρηματίας είχε τα αναγκαία χρήματα μαζί του και πήγε άμεσα στο ταμείο του οργανισμού για να πληρώσει. Εκεί η ταμίας τον πληροφορεί ότι δεν μπορεί να λάβει την πληρωμή του γιατί εξυπηρετούν αποκλειστικά ηλικιωμένους, ανάπηρούς και έγκυες και ότι θα πρέπει να το εξοφλήσει σε ένα ταχυδρομείο. Ο επιχειρηματίας φεύγει από το ΤΕΒΕ και πηγαίνει σε ένα ταχυδρομείο όπου μετά από 40’ αναμονής πληρώνει την οφειλή αλλά δεν προλαβαίνει να επιστρέψει πίσω στο ΤΕΒΕ πριν αυτό κλείσει.
16η ημέρα Τετάρτη - Καθώς ο επιχειρηματίας οδεύει προς το ΤΕΒΕ αναζητεί ένα κατάστημα όπου βγάζουν φωτοτυπίες αλλά δυστυχώς δεν βρίσκει κάποιο στο δρόμο του. Φτάνει στον οργανισμό και προσκομίζει την πληρωμή στον αρμόδιο υπάλληλο ο οποίος του ζητάει και μία φωτοτυπία του λογαριασμού και της απόδειξης. Ο επιχειρηματίας τον παρακαλεί να βγάλει ο ίδιος ένα αντίγραφο αφού στην υπηρεσία του υπάρχουν φωτοτυπικά μηχανήματα, προς απογοήτευση του ωστόσο πληροφορείτε ότι αυτά βρίσκονται εκεί αποκλειστικά για υπηρεσιακή χρήση. Ο υπάλληλος συστήνει στον επιχειρηματία να απευθυνθεί σε ένα βιβλιοπωλείο το οποίο βρίσκεται πενήντα μέτρα πιο πέρα και βγάζει φωτοτυπίες. Ο επιχειρηματίας ο οποίος αρχίζει να εκνευρίζετε τον ρωτάει γιατί θέλουν ένα αντίγραφο του λογαριασμού και του εξοφλητήριου. Πληροφορείται λοιπόν ότι χρειάζονται την φωτοτυπία ως απόδειξη για το αρχείο τους. Έξω φρενών ο επιχειρηματίας αρχίζει να διαμαρτύρεται έντονα για την κακή εξυπηρέτηση. Ο προϊστάμενος του τμήματος ακούει την φασαρία και πλησιάζει. Αφού ενημερώνεται για το πρόβλημα με απόλυτη φυσικότητα παίρνει το έγγραφο και στέλνει μια νεαρή υπάλληλο να το φωτοτυπήσει στο μηχάνημα του οργανισμού. Ο επιχειρηματίας τελικά λαμβάνει την ενημερότητα και αποχωρεί.
17η ημέρα Πέμπτη - Η αυθεντική βεβαίωση του Επιμελητηρίου ακόμη δεν έχει φτάσει. Ο επιχειρηματίας επισκέπτεται την ΔΟΥ του και μετά από τρεις ώρες αναμονής φτάνει η σειρά του για να εξυπηρετηθεί. Ο υπάλληλος που ελέγχει τα έγγραφα του διαπιστώνει ότι η βεβαίωση του Επιμελητηρίου δεν είναι αυθεντική αλλά αντίγραφο από fax. Ο επιχειρηματίας τον πληροφορεί ότι ενήργησε βάση οδηγιών της ΔΟΥ και ο υπάλληλος τον αντικρούει λέγοντας «Ναι δεχόμαστε βεβαιώσεις του Επιμελητηρίου από fax αλλά θα πρέπει να την στείλουν απ’ ευθείας σε εμάς, όχι σε εσάς.» Τότε ο επιχειρηματίας καλεί από το κινητό του το Επιμελητήριο αλλά πέφτει σε μια άλλη υπάλληλο η οποία τον μαλώνει λέγοντας του ότι δεν είναι δυνατόν να στέλνουν fax για κάθε ένα από τα 50.000 μέλη τους και ότι αν χρειάζεται άμεσα τη βεβαίωση θα πρέπει να έρθει ο ίδιος στο Επιμελητήριο για να τη λάβει. Ο επιχειρηματίας φεύγει εσπευσμένα για το κέντρο της Θεσσαλονίκης όπου εδρεύει το Επιμελητήριο. Πληρώνει κανονικά τα 10 ευρώ parking και μετά λαμβάνει σχετικά γρήγορα τη βεβαίωση. Φυσικά δεν προλαβαίνει να επιστρέψει στην εφορία.
18η ημέρα Παρασκευή - Ο επιχειρηματίας ξαναεπισκέπτεται την εφορία αλλά διαπιστώνει ότι το αρμόδιο τμήμα ΚΒΣ δεν εξυπηρετεί τους πολίτες τις Παρασκευές.
21η ημέρα Δευτέρα - Ο επιχειρηματίας ξαναπηγαίνει στην εφορία και αφού περιμένει άλλες τρεις ώρες προσκομίζει τα έγγραφα στον υπάλληλο. Αυτός τα βρίσκει ικανοποιητικά, ωστόσο μετά από έλεγχο στο λογισμικό του σύστημα διαπιστώνει ότι δεν εμφανίζονται τα φορολογικά στοιχεία του επιχειρηματία γιατί αυτός προσφάτως μετεγγράφηκε εκεί από μια άλλη ΔΟΥ και δεν έχει ακόμη ενημερωθεί το λογισμικό. Του ζητάει λοιπόν να προσκομίσει όλους τους σχετικούς λογαριασμούς και αποδείξεις πληρωμών προς το Υπουργείο Οικονομικών.
22η ημέρα Τρίτη - Ο επιχειρηματίας ξαναπηγαίνει για τέταρτη φορά στην εφορία και αφού περιμένει άλλες δύο ώρες στην ουρά προσκομίζει τα απαραίτητα έγγραφα στον υπάλληλο. Τελικά, μετά από είκοσι δύο ημέρες καταφέρνει να θεωρήσει επιτέλους τις αποδείξεις και τα τιμολόγια και να επιστρέψει στην εργασία του.
Είμαι σίγουρος ότι κουραστήκατε και μόνο που το διαβάσατε! Υπομονή, λίγο ακόμα και τελειώνουμε.
Με σχετική ευκολία μπορούμε να διαπιστώσουμε και να αναφέρουμε τα κάτωθι:
1. Είμαστε η μοναδική χώρα της Ε.Ε. με αναχρονιστικές δημόσιες πρακτικές όπως η θεώρηση βιβλίων και με εχθρική αντιμετώπιση μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων ανεξαιρέτως (είναι καμιά φορά να αναρωτιέσαι ποιος τελικά κέρδισε τον εμφύλιο).
2. «Οι μικρές επιχειρήσεις αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας!». Σας παρακαλώ, ας σοβαρευτούμε τώρα! Ποιον κοροϊδεύουμε; Αλήθεια, αναμένουμε με το υπάρχον σύστημα τις 800.000 μικρές ελληνικές επιχειρήσεις να βγάλουν κέρδη και να πληρώσουν φόρους ώστε να πληρωθούν οι μισθοί και τα έξοδα των 1.000.000 δημοσίων υπαλλήλων που το μοναδικό προϊόν παραγωγής τους είναι “βεβαιώσεις” προς αυτές τις ίδιες τις επιχειρήσεις; Που πάμε με αυτό το φαυλοκυκλικό μοντέλο ανάπτυξης;
3. Στην Ελλάδα γενικά φοβόμαστε τον “μπαμπούλα” οικονομικό φιλελευθερισμό [ο οποίος υποστηρίζει την ύπαρξη μικρού δημόσιου τομέα, την ανάπτυξη της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και τον ισχυρό εποπτικό ρόλο του κράτους στις αγορές, αλλά αντιτίθεται στον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία (Δ.Ε.Κ.Ο., κλειστά επαγγέλματα, επιδοτήσεις επιχειρήσεων κτλ)] διότι υποτίθεται ότι ο φιλελευθερισμός ευνοεί τις μεγάλες και πολυεθνικές επιχειρήσεις εις βάρος των μικρών εθνικών επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα επικροτούμε το υφιστάμενο σύστημα του γιγάντιου δημόσιου τομέα γιατί υποτίθεται πως ισχυροποιεί το κράτος και προστατεύει τους πολίτες και τις μικρές επιχειρήσεις από τους κακούς μεγαλοεπιχειρηματίες και τις πολυεθνικές. Στην πραγματικότητα όμως διαπιστώνουμε ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή το μη-φιλελεύθερο μοντέλο της χώρας τελικά ευνοεί τις μεγάλες εταιρίες εις βάρος των μικρών (δείτε άλλωστε και τα κέρδη των δυο). Πως; Οι μεγάλοι διαθέτουν τα αναγκαία κεφάλαια, το ανθρώπινο δυναμικό, την τεχνογνωσία και φυσικά τις κατάλληλες γνωριμίες μέσα στον κρατικό μηχανισμό για να ελιχθούν και να ξεπεράσουν τα γραφειοκρατικά κολλήματα, ενώ οι μικροί όχι. Ποιος είναι τελικά ο πραγματικός “μπαμπούλας”; Ο φιλελευθερισμός ή ο σοσιαλο-κρατισμός;
Το υπάρχον σύστημα είναι παιδί των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, της κρατιστικής Νέας Δημοκρατίας και των αριστερών συνδικαλιστών οι οποίοι έχουν εισχωρήσει στα εργατικά σωματεία και αντιδρούν σε κάθε μεταρρύθμιση. Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι οι ίδιοι άνθρωποι, πολιτικές και μεγαλοσυμφέροντα οι οποίοι δημιούργησαν αυτό το άθλιο και άνισο σύστημα θα το καταπολεμήσουν. Έτσι λοιπόν, ενώ βλέπουμε στις φιλελεύθερες Η.Π.Α. μικρές ατομικές επιχειρήσεις να ξεκινούν μέσα από ένα γκαράζ και να μετατρέπονται εντός ολίγων ετών σε πολυεθνικούς κολοσσούς (γιατί εκεί υπάρχει πραγματική προστασία των μικρών με το φιλελεύθερο σύστημα), βλέπουμε τις κατά τα άλλα “προστατευμένες” μικρές ελληνικές επιχειρήσεις να καταποντίζονται. Ας αναλογιστεί ο κάθε ένας από εμάς τους πολίτες τις ευθύνες του για το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.
1η ημέρα Δευτέρα - Ο επιχειρηματίας καλεί το τοπικό του Επαγγελματικό Επιμελητήριο και ζητάει έναν τραπεζικό λογαριασμό για να τους καταθέσει την 30 ευρώ περίπου ετήσια συνδρομή ώστε να λάβει βεβαίωση μη-οφειλής. Την ίδια κιόλας ημέρα πληρώνει την συνδρομή του στην Τράπεζα Πειραιώς και αποστέλλει και με fax το καταθετήριο στο Επιμελητήριο.
10η ημέρα Πέμπτη - Πέρασαν δέκα ημέρες και ο επιχειρηματίας δεν έχει ακόμη λάβει τη βεβαίωση από το Επιμελητήριο. Τους ξανακαλεί και τον διαβεβαιώνουν ότι η βεβαίωση έχει ταχυδρομηθεί και ότι λογικά θα έπρεπε ήδη να φτάσει ως τώρα. Στο εντωμεταξύ δεν του έχει μείνει καμία θεωρημένη απόδειξη και τιμολόγιο ώστε να μπορεί να εισπράττει χρήματα από τους πελάτες του. Απεγνωσμένος καλεί την αρμόδια ΔΟΥ και τους ενημερώνει για το πρόβλημα. Ο υπάλληλος της ΔΟΥ τον πληροφορεί ότι δέχονται και βεβαιώσεις μέσω fax. Ο επιχειρηματίας καλεί το Επιμελητήριο και αυτοί του αποστέλλουν τη βεβαίωση στο fax του μέσα σε μία ώρα.
11η ημέρα Παρασκευή - Ο επιχειρηματίας επισκέπτεται το τοπικό κατάστημα ΙΚΑ για να λάβει την ασφαλιστική ενημερότητα. Μετά από δύο ώρες αναμονής η αρμόδια υπάλληλος τον ενημερώνει ότι στο λογισμικό της σύστημα εμφανίζονται δύο μικρές οφειλές προηγούμενων ετών συνολικής αξίας 170 ευρώ. Ο επιχειρηματίας την διαβεβαιώνει ότι δεν χρωστάει τίποτα ωστόσο αυτή του ζητάει να της προσκομίσει τις σχετικές αποδείξεις.
14η ημέρα Δευτέρα - Ο επιχειρηματίας ξαναπηγαίνει στο ΙΚΑ μαζί με τις αποδείξεις. Μετά από δίωρη αναμονή η υπάλληλος τον εξυπηρετεί και επιτέλους λαμβάνει την ασφαλιστική ενημερότητα.
15η ημέρα Τρίτη - Ο επιχειρηματίας επισκέπτεται το τοπικό του κατάστημα ΤΕΒΕ για να ενημερωθεί σχετικά με κάποιες παλαιότερες οφειλές του με σκοπό να τις αποπληρώσει ώστε να λάβει την πολυπόθητη ενημερότητα. Ο αρμόδιος υπάλληλος του εκδίδει τον σχετικό λογαριασμό και τον ενημερώνει να επιστρέψει στον ίδιο μαζί με μία φωτοτυπία του λογαριασμού και της απόδειξης εξόφλησης ώστε να λάβει την ενημερότητα. Ο επιχειρηματίας είχε τα αναγκαία χρήματα μαζί του και πήγε άμεσα στο ταμείο του οργανισμού για να πληρώσει. Εκεί η ταμίας τον πληροφορεί ότι δεν μπορεί να λάβει την πληρωμή του γιατί εξυπηρετούν αποκλειστικά ηλικιωμένους, ανάπηρούς και έγκυες και ότι θα πρέπει να το εξοφλήσει σε ένα ταχυδρομείο. Ο επιχειρηματίας φεύγει από το ΤΕΒΕ και πηγαίνει σε ένα ταχυδρομείο όπου μετά από 40’ αναμονής πληρώνει την οφειλή αλλά δεν προλαβαίνει να επιστρέψει πίσω στο ΤΕΒΕ πριν αυτό κλείσει.
16η ημέρα Τετάρτη - Καθώς ο επιχειρηματίας οδεύει προς το ΤΕΒΕ αναζητεί ένα κατάστημα όπου βγάζουν φωτοτυπίες αλλά δυστυχώς δεν βρίσκει κάποιο στο δρόμο του. Φτάνει στον οργανισμό και προσκομίζει την πληρωμή στον αρμόδιο υπάλληλο ο οποίος του ζητάει και μία φωτοτυπία του λογαριασμού και της απόδειξης. Ο επιχειρηματίας τον παρακαλεί να βγάλει ο ίδιος ένα αντίγραφο αφού στην υπηρεσία του υπάρχουν φωτοτυπικά μηχανήματα, προς απογοήτευση του ωστόσο πληροφορείτε ότι αυτά βρίσκονται εκεί αποκλειστικά για υπηρεσιακή χρήση. Ο υπάλληλος συστήνει στον επιχειρηματία να απευθυνθεί σε ένα βιβλιοπωλείο το οποίο βρίσκεται πενήντα μέτρα πιο πέρα και βγάζει φωτοτυπίες. Ο επιχειρηματίας ο οποίος αρχίζει να εκνευρίζετε τον ρωτάει γιατί θέλουν ένα αντίγραφο του λογαριασμού και του εξοφλητήριου. Πληροφορείται λοιπόν ότι χρειάζονται την φωτοτυπία ως απόδειξη για το αρχείο τους. Έξω φρενών ο επιχειρηματίας αρχίζει να διαμαρτύρεται έντονα για την κακή εξυπηρέτηση. Ο προϊστάμενος του τμήματος ακούει την φασαρία και πλησιάζει. Αφού ενημερώνεται για το πρόβλημα με απόλυτη φυσικότητα παίρνει το έγγραφο και στέλνει μια νεαρή υπάλληλο να το φωτοτυπήσει στο μηχάνημα του οργανισμού. Ο επιχειρηματίας τελικά λαμβάνει την ενημερότητα και αποχωρεί.
17η ημέρα Πέμπτη - Η αυθεντική βεβαίωση του Επιμελητηρίου ακόμη δεν έχει φτάσει. Ο επιχειρηματίας επισκέπτεται την ΔΟΥ του και μετά από τρεις ώρες αναμονής φτάνει η σειρά του για να εξυπηρετηθεί. Ο υπάλληλος που ελέγχει τα έγγραφα του διαπιστώνει ότι η βεβαίωση του Επιμελητηρίου δεν είναι αυθεντική αλλά αντίγραφο από fax. Ο επιχειρηματίας τον πληροφορεί ότι ενήργησε βάση οδηγιών της ΔΟΥ και ο υπάλληλος τον αντικρούει λέγοντας «Ναι δεχόμαστε βεβαιώσεις του Επιμελητηρίου από fax αλλά θα πρέπει να την στείλουν απ’ ευθείας σε εμάς, όχι σε εσάς.» Τότε ο επιχειρηματίας καλεί από το κινητό του το Επιμελητήριο αλλά πέφτει σε μια άλλη υπάλληλο η οποία τον μαλώνει λέγοντας του ότι δεν είναι δυνατόν να στέλνουν fax για κάθε ένα από τα 50.000 μέλη τους και ότι αν χρειάζεται άμεσα τη βεβαίωση θα πρέπει να έρθει ο ίδιος στο Επιμελητήριο για να τη λάβει. Ο επιχειρηματίας φεύγει εσπευσμένα για το κέντρο της Θεσσαλονίκης όπου εδρεύει το Επιμελητήριο. Πληρώνει κανονικά τα 10 ευρώ parking και μετά λαμβάνει σχετικά γρήγορα τη βεβαίωση. Φυσικά δεν προλαβαίνει να επιστρέψει στην εφορία.
18η ημέρα Παρασκευή - Ο επιχειρηματίας ξαναεπισκέπτεται την εφορία αλλά διαπιστώνει ότι το αρμόδιο τμήμα ΚΒΣ δεν εξυπηρετεί τους πολίτες τις Παρασκευές.
21η ημέρα Δευτέρα - Ο επιχειρηματίας ξαναπηγαίνει στην εφορία και αφού περιμένει άλλες τρεις ώρες προσκομίζει τα έγγραφα στον υπάλληλο. Αυτός τα βρίσκει ικανοποιητικά, ωστόσο μετά από έλεγχο στο λογισμικό του σύστημα διαπιστώνει ότι δεν εμφανίζονται τα φορολογικά στοιχεία του επιχειρηματία γιατί αυτός προσφάτως μετεγγράφηκε εκεί από μια άλλη ΔΟΥ και δεν έχει ακόμη ενημερωθεί το λογισμικό. Του ζητάει λοιπόν να προσκομίσει όλους τους σχετικούς λογαριασμούς και αποδείξεις πληρωμών προς το Υπουργείο Οικονομικών.
22η ημέρα Τρίτη - Ο επιχειρηματίας ξαναπηγαίνει για τέταρτη φορά στην εφορία και αφού περιμένει άλλες δύο ώρες στην ουρά προσκομίζει τα απαραίτητα έγγραφα στον υπάλληλο. Τελικά, μετά από είκοσι δύο ημέρες καταφέρνει να θεωρήσει επιτέλους τις αποδείξεις και τα τιμολόγια και να επιστρέψει στην εργασία του.
Είμαι σίγουρος ότι κουραστήκατε και μόνο που το διαβάσατε! Υπομονή, λίγο ακόμα και τελειώνουμε.
Με σχετική ευκολία μπορούμε να διαπιστώσουμε και να αναφέρουμε τα κάτωθι:
1. Είμαστε η μοναδική χώρα της Ε.Ε. με αναχρονιστικές δημόσιες πρακτικές όπως η θεώρηση βιβλίων και με εχθρική αντιμετώπιση μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων ανεξαιρέτως (είναι καμιά φορά να αναρωτιέσαι ποιος τελικά κέρδισε τον εμφύλιο).
2. «Οι μικρές επιχειρήσεις αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας!». Σας παρακαλώ, ας σοβαρευτούμε τώρα! Ποιον κοροϊδεύουμε; Αλήθεια, αναμένουμε με το υπάρχον σύστημα τις 800.000 μικρές ελληνικές επιχειρήσεις να βγάλουν κέρδη και να πληρώσουν φόρους ώστε να πληρωθούν οι μισθοί και τα έξοδα των 1.000.000 δημοσίων υπαλλήλων που το μοναδικό προϊόν παραγωγής τους είναι “βεβαιώσεις” προς αυτές τις ίδιες τις επιχειρήσεις; Που πάμε με αυτό το φαυλοκυκλικό μοντέλο ανάπτυξης;
3. Στην Ελλάδα γενικά φοβόμαστε τον “μπαμπούλα” οικονομικό φιλελευθερισμό [ο οποίος υποστηρίζει την ύπαρξη μικρού δημόσιου τομέα, την ανάπτυξη της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και τον ισχυρό εποπτικό ρόλο του κράτους στις αγορές, αλλά αντιτίθεται στον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία (Δ.Ε.Κ.Ο., κλειστά επαγγέλματα, επιδοτήσεις επιχειρήσεων κτλ)] διότι υποτίθεται ότι ο φιλελευθερισμός ευνοεί τις μεγάλες και πολυεθνικές επιχειρήσεις εις βάρος των μικρών εθνικών επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα επικροτούμε το υφιστάμενο σύστημα του γιγάντιου δημόσιου τομέα γιατί υποτίθεται πως ισχυροποιεί το κράτος και προστατεύει τους πολίτες και τις μικρές επιχειρήσεις από τους κακούς μεγαλοεπιχειρηματίες και τις πολυεθνικές. Στην πραγματικότητα όμως διαπιστώνουμε ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή το μη-φιλελεύθερο μοντέλο της χώρας τελικά ευνοεί τις μεγάλες εταιρίες εις βάρος των μικρών (δείτε άλλωστε και τα κέρδη των δυο). Πως; Οι μεγάλοι διαθέτουν τα αναγκαία κεφάλαια, το ανθρώπινο δυναμικό, την τεχνογνωσία και φυσικά τις κατάλληλες γνωριμίες μέσα στον κρατικό μηχανισμό για να ελιχθούν και να ξεπεράσουν τα γραφειοκρατικά κολλήματα, ενώ οι μικροί όχι. Ποιος είναι τελικά ο πραγματικός “μπαμπούλας”; Ο φιλελευθερισμός ή ο σοσιαλο-κρατισμός;
Το υπάρχον σύστημα είναι παιδί των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, της κρατιστικής Νέας Δημοκρατίας και των αριστερών συνδικαλιστών οι οποίοι έχουν εισχωρήσει στα εργατικά σωματεία και αντιδρούν σε κάθε μεταρρύθμιση. Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι οι ίδιοι άνθρωποι, πολιτικές και μεγαλοσυμφέροντα οι οποίοι δημιούργησαν αυτό το άθλιο και άνισο σύστημα θα το καταπολεμήσουν. Έτσι λοιπόν, ενώ βλέπουμε στις φιλελεύθερες Η.Π.Α. μικρές ατομικές επιχειρήσεις να ξεκινούν μέσα από ένα γκαράζ και να μετατρέπονται εντός ολίγων ετών σε πολυεθνικούς κολοσσούς (γιατί εκεί υπάρχει πραγματική προστασία των μικρών με το φιλελεύθερο σύστημα), βλέπουμε τις κατά τα άλλα “προστατευμένες” μικρές ελληνικές επιχειρήσεις να καταποντίζονται. Ας αναλογιστεί ο κάθε ένας από εμάς τους πολίτες τις ευθύνες του για το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.
Φίλε μου σε νιώθω απόλυτα.Μερικοί μπορεί να το θεωρήσουν υπερβολή αλλά αυτή δυστυχώς είναι η καθημερινότητα των μικρών επιχειρήσεων σε σχέση με το δημόσιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σαν να δουλεύεις για το δημόσιο όντως.
Δεν έχω μεγάλη εμπειρία από την εφορία αλλά σε πιστεύω. Στο κείμενο σου αναφέρεις την ΝΔ αλλά δεν τόνισες αρκετά πως αυτό το κόμμα είναι συντηρητικό και όχι φιλελεύθερο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ΙωάννηςΚ - Αν η ΝΔ ήταν φιλελεύθερο κόμμα τότε το συμβάν δεν θα γίνονταν ποτέ. Φυσικά και είναι συντηρητικό (το τονίζω τώρα).
ΑπάντησηΔιαγραφή