Διαμαρτύρομαι για τις “Αποζημιώσεις” των 61εκ ευρώ προς τους υψηλόμισθους λιμενεργάτες του ΟΛΠ.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟΣ – Εάν συμφωνείτε με την κάτωθι διαμαρτυρία παρακαλούμε διαδώστε την και επικοινωνήστε με τον Πρωθυπουργό κ. Γεώργιο Παπανδρέου στο:

dialogue@politicalforum.gr

ή στην έτοιμη φόρμα επικοινωνίας:

http://www.papandreou.gr/papandreou/content/contact.aspx?l=2&citizen=1

ΘΕΜΑ: Διαμαρτύρομαι για τις “Αποζημιώσεις” των 61εκ ευρώ προς τους υψηλόμισθους λιμενεργάτες του ΟΛΠ.

Προς τον Πρωθυπουργό κ. Γεώργιο Παπανδρέου,

Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Είμαι φορολογούμενος πολίτης και θέλω να διαμαρτυρηθώ για την απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλει 61.000.000 ευρώ για την εθελουσία έξοδο 300 περίπου εργαζομένων στο λιμάνι του Πειραιά. Είναι σκανδαλώδες – εν μέσω μάλιστα οικονομικής κρίσεως - να κατευνάζονται οι πιέσεις των υψηλόμισθων λιμενεργατών με τέτοιου είδους κινήσεις. Πόσο μάλιστα όταν οι απεργιακές κινητοποιήσεις τους κρίθηκαν παράνομες και καταχρηστικές από το δικαστήριο.

Το προσωπικό σας αλλά και κυβερνητικό πολιτικό κόστος θα είναι πολύ μεγαλύτερο αν τελικά προχωρήσετε σε αυτήν την άδικη παραχώρηση, αφού οι 300 λιμενεργάτες και οι οικογένειες τους είναι κατά πολύ λιγότεροι των εκατομμυρίων ψηφοφόρων που σας εμπιστεύτηκαν την τύχη της χώρας. Ποιος επιτέλους κυβερνάει αυτόν τον τόπο, η εκλεγμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή το ΚΚΕ;

Επίσης, ας συνυπολογίσουμε και τα λάθος μηνύματα που στέλνονται στους πολίτες όσον αφορά την εκστρατεία σας κατά της εκτεταμένης φοροδιαφυγής. Πως αναμένουμε τους πολίτες να καταβάλουν τους φόρους τους όταν η κυβέρνηση με τόση ευκολία μοιράζει τα χρήματα τους σε διάφορες ήδη προνομιούχες ομάδες πίεσης;

Σας υπενθυμίζω την προεκλογική σας δήλωση “δεν χρωστάω σε κανέναν” και σας παρακαλώ για το καλό του τόπου να μην υποκύψετε στις πιέσεις των λιμενεργατών.

Με εκτίμηση

Ονοματεπώνυμο:
Διεύθυνση:
E-Mail:
Τηλ:

13,8 δις ευρώ το κόστος της Γραφειοκρατίας στο Ελληνικό Δημόσιο – Πλήρωσε το και μη μιλάς πολύ

Αγαπητοί Συμπολίτες μας,

Τα τελευταία 40 χρόνια οι κρατιστικές κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ έχουν χιλιαπλασιάσει το μέγεθος του Ελληνικού Δημοσίου το οποίο παράγει κατά βάση αποκλειστικά βεβαιώσεις και πιστοποιητικά για άλλες κρατικές υπηρεσίες. Σήμερα το γραφειοκρατικό κόστος του Δημοσίου στην Ελληνική οικονομία ξεπερνάει τα 13,8 δις ευρώ. Εσύ αγαπητέ μου ψηφίζεις αυτά τα κόμματα και άρα μέσω των δικών σου πολιτικών επιλογών επέτρεψες να τραφεί και να γιγαντωθεί αυτό το αδηφάγο θεριό που ονομάζεται Ελληνικό Δημόσιο. Ως εκ τούτου, έχεις ηθικά απεμπολήσει το δικαίωμα να διαμαρτύρεσαι και να γκρινιάζεις για το άθλιο επίπεδο ζωής που βιώνεις. Εσύ και μόνο εσύ είσαι αποκλειστικά υπεύθυνος για τις πολιτικές επιλογές σου, και άρα πρέπει να κατηγορείς αποκλειστικά τον εαυτό σου…

… αγαπητέ Συνταξιούχε, για την πενιχρή σύνταξη που απέμεινε να λαμβάνεις,

… αγαπητέ Ελεύθερε Επαγγελματία, γιατί αυτά τα 13,8 δις ευρώ / έτος αν θα παρέμεναν στα χέρια των πολιτών αυτοί θα κατανάλωναν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες σου,

… αγαπητέ Ιδιωτικέ Υπάλληλε, γιατί το τεράστιο κράτος πνίγει την ιδιωτική επιχειρηματικότητα με αποτέλεσμα να υπάρχει ανεργία και να μην δημιουργούνται υψηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας,

… αγαπητέ Δημόσιε Υπάλληλε, γιατί μπορεί εσύ μέσω αυτού του συστήματος να βρήκες μόνιμη εργασία, ωστόσο και εσύ ως μέλος της κοινωνίας μας υποχρεούσαι να καταναλώνεις πανάκριβα προϊόντα και κάκιστες υπηρεσίες λόγω του μειωμένου ανταγωνισμού και ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας η οποία προκύπτει από το μεγάλο δημόσιο το οποίο πνίγει την ιδιωτική επιχειρηματικότητα.

Όπως σιγά - σιγά αντιλαμβανόμαστε, όλοι μας βράζουμε στο ίδιο καζάνι και το συγκεκριμένο κρατιστικό σύστημα δεν ωφελεί κανέναν. Οι Έλληνες ψηφοφόροι πρέπει να διεκδικήσουμε ένα μικρότερο -αλλά αυστηρότερο σε θέματα εποπτείας της αγοράς και του ελεύθερου ανταγωνισμού- κράτος, αντί ενός γιγάντιου διεφθαρμένου και αναποτελεσματικού κράτους επιχειρηματία και πάροχο υπηρεσιών.

Με άλλα λόγια επιζητούμε ένα φιλελεύθερο κράτος. Ας υποστηρίξουμε λοιπόν ανεξαρτήτου κόμματος φιλελεύθερους πολιτικούς ή και πολιτικά σχήματα. Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να πιέσουμε άμεσα τους κοινοβουλευτικούς μας εκπρόσωπους και την τοπική αυτοδιοίκηση ώστε να υιοθετήσουν πιο φιλελεύθερες πολιτικές. Πρέπει οι πολίτες να νοιαστούμε για την τσέπη μας. Αν όχι εμείς, τότε ποιοι; Όλα τα υπόλοιπα τα οποία απασχολούν την ελληνική πολιτική σκηνή και το μυαλό μας είναι απλός λαϊκισμός και φρου- φρου με αρώματα! Τα μάτια μας στον στόχο!

Μπάτε σκύλοι αλέστε και στις εφορίες του Γιουνενιστάν

Πρόσφατα ένα συγγενικό ζευγάρι έφεραν στον κόσμο ένα μωράκι το οποίο το βάπτισαν με ένα αρχαιοελληνικό όνομα. Η γέννα έγινε σε ιδιωτική κλινική. Κατά το εξιτήριο η κλινική έδωσε ένα τιμολόγιο στους γονείς για να το προσαρτήσουν στο Ι.Κ.Α. ώστε να λάβουν το σχετικό επίδομα. Ο πατέρας ζήτησε και ένα δεύτερο ολόιδιο τιμολόγιο για να το προσαρτήσει στην φορολογική του δήλωση ώστε να απαλλαχθεί του σχετικού φόρου. Η κλινική δεν μπορούσε να εκδώσει και δεύτερο αυθεντικό τιμολόγιο για αυτόν τον λόγο του έδωσε ένα αντίγραφο τιμολογίου με βεβαίωση ότι είναι αντίγραφο του αυθεντικού.

Μια ωραία πρωία ο πατέρας πήρε τον μικρό και πήγαν μαζί στην τοπική τους Δ.Ο.Υ.. Απευθύνθηκαν στον υπεύθυνο υπάλληλο ο οποίος τους είπε ότι η εφορία δεν δέχεται παρά μόνο τα αυθεντικά τιμολόγια γιατί ειδάλλως θα μπορούσαν οι φορολογούμενοι να προσκομίζουν εικονικά τιμολόγια. Ο πατέρας γνώριζε ότι αυτό αληθεύει και έτσι δεν επέμενε. Την στιγμή λοιπόν που ήταν έτοιμος να φύγει από την εφορία ο υπάλληλος τον ρωτά:

- «Πως τον λένε τον μικρό;»
- «..τάδε..» απαντάει ο πατέρας
- «Α.. πολύ ωραίο όνομα» συνεχίζει ο υπάλληλος, «δεν είναι μόνο αρχαιοελληνικό, είναι και χριστιανικό. Υπάρχει ο Άγιος Τάδε στην Λάρισα. Γιορτάζει τον τάδε μήνα και τάδε του μηνός.»

Ο πατέρας κατάλαβε με τι βούρλο έμπλεξε και έτσι απλά χαμογέλασε και συνέχισε να οδεύει προς την έξοδο.

-«Έχετε και άλλα παιδάκια;» επέμενε ο εφοριακός
- «Ναι, έχω άλλα δύο μεγαλύτερα» απαντάει ο πατέρας
- «Ααα, είστε και εσείς τρίτεκνος» συνεχίζει ο εφοριακός, «και εγώ έχω τρία κορίτσια»
- «Να σας ζήσουν»
- «Ευχαριστώ, ευχαριστώ………….. Περάστε από εδώ μαζί μου, πάμε στον προϊστάμενο να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με τα τιμολόγια».

Και τελικά, Τ-Α Δ-Ε-Χ-Τ-Η-Κ-Α-Ν τα τιμολόγια! Έτσι απλά! Ο εφοριακός παρανόμησε για έναν άνθρωπο τον οποίο δεν είχε ξαναδεί στη ζωή του. Παρανόμησε για έναν άνθρωπο ο οποίος ούτε τον πίεσε, ούτε τον παρακάλεσε, ούτε τον απείλησε, ούτε προσφέρθηκε να τον χρηματίσει. Παρανόμησε ζημιώνοντας το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή όλους εμάς. Και όλα αυτά και με τη σύμφωνη γνώμη του προϊστάμενου του.

“Ανθρωπισμός” θα πούνε κάποιοι! Ναι, εντάξει, αλλά δεν ελέγχονται από κανέναν αυτοί οι διαχειριστές των δημόσιων εσόδων; (γιατί άραγε να μην υπάρχουν χρήματα για τις συντάξεις και για την παιδεία;). Δεν υπάρχουν επιπτώσεις; Ότι θέλει ο κάθε ένας κάνει εκεί μέσα; Το μαγαζί τους είναι και κάνουν εκπτώσεις σε όποιον τους αρέσει; Δεν υπάρχουν νόμοι; Δεν τολμώ να φανταστώ τι παρανομίες και παρατυπίες κάνουν για συγγενικά τους πρόσωπα, αρεστούς και φίλους!

ΓΙΟΥΝΕΝΙΣΤΑΝ - Μεγάλο κράτος = πολλά προβλήματα. Ας συνεχίσουμε τα βόδια να ψηφίζουμε κρατιστικά κόμματα τα οποία ενισχύουν τέτοια συστήματα, όπως το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ., αριστερούς και λαϊκίζοντες δεξιούς. Δημόσιο for ever!

Η ανοργανωσιά της δημόσιας Δ.Ε.Η. μπορεί να σας στείλει φυλακή!

Θεσσαλονίκη, μήνας Οκτώβριος: Όταν χάλασε ο κοινόχρηστος λέβητας μιας οικοδομής ένας επιχειρηματίας ο οποίος είχε γραφείο εκεί αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις μονάδες air-condition που διέθετε ώστε να θερμάνει το προσωπικό και τους πελάτες του. Αντιμετώπισε ωστόσο ένα πρόβλημα. Η ηλεκτρολογική εγκατάσταση του χώρου του ήταν παλιά και δεν μπορούσε να λειτουργήσει σε υψηλή κατανάλωση με αποτέλεσμα κάθε μερικά λεπτά να πέφτει ο γενικός διακόπτης. Όταν ο επιχειρηματίας διαπίστωσε ότι οι υπόλοιποι ένοικοι του κτιρίου δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους σχετικά με την επισκευή του λέβητα έσπευσε στη Δ.Ε.Η. και έκανε μία αίτηση ώστε να λάβει τριφασικό ρεύμα το οποίο θα τον εξυπηρετούσε.

Τρεις μέρες μετά του κόψανε πλήρως το ρεύμα. Κάλεσε την Δ.Ε.Η. και του είπαν με ύφος ότι διαπίστωσαν εκ μέρους του ρευματοκλοπή. Αμέσως έσπευσε στο υποκατάστημα του οργανισμού να ζητήσει εξηγήσεις και να προσπαθήσει να επανασυνδέσει το ρεύμα. Πέραν του ψύχους, η επιχείρηση του η οποία απασχολούσε εννέα άτομα χρησιμοποιούσε ως κύριο εργαλείο προσέγγισης πελατών το τηλέφωνο - το οποίο δεν λειτουργούσε τώρα γιατί δεν τροφοδοτούνταν το τηλεφωνικό κέντρο της επιχείρησης με ρεύμα. Όπως μπορεί κάποιος να αντιληφθεί κάθε ημέρα που το γραφείο παρέμενε χωρείς ρεύμα οι οικονομικές απώλειες ήταν σημαντικές για τον επιχειρηματία αλλά και για όλο το προσωπικό το οποίο εργαζόταν επί προμηθειακό καθεστώς.

Η Δ.Ε.Η. λοιπόν του είπε ότι μετά από έλεγχο που έκανε ο υπάλληλος της στον μετρητή του διαπίστωσε ότι ήταν σπασμένη η σφραγίδα ασφαλείας και επίσης ότι δεν λειτουργούσε. Μετά από έρευνα που έκαναν διαπίστωσαν επίσης ότι η τελευταία φορά που ο μετρητής έδειξε κάποια κατανάλωση ήταν πριν από δύο χρόνια.

Ο επιχειρηματίας ανέφερε στον προϊστάμενο ότι όλοι οι μετρητές του κτιρίου είναι παραβιασμένοι εδώ και χρόνια, ότι είναι δουλειά της Δ.Ε.Η. να τοποθετεί νέες σφραγίδες ασφάλειας, ότι ο μετρητής του είναι χαλασμένος και όχι πειραγμένος, και ότι ο ίδιος κάλεσε τη Δ.Ε.Η. η οποία τελικά διαπίστωσε το πρόβλημα. Επίσης τόνισε ότι κάποιος από τη Δ.Ε.Η. θα έπρεπε τα τελευταία δύο χρόνια να αντιληφθεί ότι ο μετρητής είχε μηδενική κατανάλωση. Ο επιχειρηματίας δεν είχε αντιληφθεί κάτι ύποπτο στους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η. γιατί αυτοί πληρώνονταν αυτόματα μέσω τράπεζας. Επίσης τους λογαριασμούς παραλάμβαναν η γραμματέας και ο λογιστής του οι οποίοι δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να διαβάσουν την ανάλυση αφού η μειωμένη χρέωση των 120 ευρώ (τα οποία τελικά αφορούσε τα δημοτικά τέλη) δεν τους κίνησε υποψίες για υπερχρεώσεις.

Επί 15 ημέρες ο επιχειρηματίας προσπαθούσε να βγάλει άκρη με τη Δ.Ε.Η. και να ξαναπάρει ρεύμα ώστε να λειτουργήσει την επιχείρηση του. Ήταν διατεθειμένος να πληρώσει οποιοδήποτε πρόστιμο αυτή όριζε αρκεί να γίνονταν άμεσα η επανασύνδεση. Ο οργανισμός αρνούταν να τον επανασυνδέσει και απειλούσε ότι θα του ασκούσε μήνυση (ποινικό αδίκημα με ποινή φυλάκισης) για ρευματοκλοπή.

Τελικά ο επιχειρηματίας αναγκάστηκε να διακόψει πρόωρα το μισθωτήριο συμβόλαιο της επιχείρησης του καταβάλλοντας μια υψηλή αποζημίωση στον εκμισθωτή. Μετακόμισε σε ένα νέο γραφείο ωστόσο στο εντωμεταξύ έχασε δύο συνεργάτες του. Τώρα περιμένει με αγωνία να εκδικαστεί η μηνυτήρια αναφορά της Δ.Ε.Η. ελπίζοντας ο ίδιος -ο οποίος είναι και πατέρας δύο παιδιών- να μην καταλήξει στη φυλακή.

ΔΗΜΟΣΙΟ FOR EVER! Μεγάλο κράτος = μεγάλα και πολλά προβλήματα.

“Θέλω να εργαστώ σκληρά αλλά δεν με αφήνουν”–μία πραγματική τραγωδία μιας δημόσιας υπαλλήλου

Φίλος ναυτικός κατέβηκε για πολλοστή φορά στην Αθήνα από την επαρχία για να επισκεφτεί πρωί – πρωί το Ν.Α.Τ. (ασφαλιστικός φορέας των ναυτικών). Αν θέλει κάποιος ναυτικός να ξαναμπαρκάρει πρέπει πρώτα να λάβει κάποια πιστοποιητικά από το ταμείο του (εννοείτε βέβαια ότι δεν μπορούν να τα αποστείλουν με το ταχυδρομείο!). Αφού έλαβε όλα τα πιστοποιητικά πήγε στο ταμείο του οργανισμού για να πληρώσει ένα χαρτόσημο ευτελούς αξίας, όχι περισσότερο από 5 – 6 ευρώ. Εκεί είδε πίσω από το ταμείο δύο γυναίκες υπαλλήλους του Ν.Α.Τ. σχεδόν να μαλλιοτραβιούνται ενώ ο προϊστάμενος τους προσπαθούσε να τις χωρίσει. Η αιτία του καυγά αφορούσε το ποια θα εργαζόταν σήμερα στο ταμείο αντί κάποιας άλλης διοικητικής θέσης. Όχι, δεν μάλωναν για να αποφύγουν να εργαστούν στο ταμείο αλλά το αντίθετο! Ο προϊστάμενος τελικά τις χώρισε και αφού ψιθύρισε κάτι στο αυτή της μίας η οποία αμέσως μετά ηρέμησε, είπε στην άλλη να πάει στο ταμείο.

Όταν λοιπόν άρχισε η δημόσιος υπάλληλος να “εξυπηρετεί” τους εν αναμονή ασφαλιζόμενους τότε ο φίλος ναυτικός κατάλαβε και τον πραγματικό λόγο του καυγά. Η ταμίας έλεγε σε όλους τους ασφαλιζόμενους - οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν έρθει από την επαρχία και νησιά και έμεναν σε ξενοδοχεία- ότι δεν είχε να τους δώσει ρέστα από την πληρωμή του χαρτοσήμου. Αυτοί ήθελαν να ξεμπερδεύουν ώστε να επιστρέψουν στο σπίτι τους και έτσι της άφηναν χαρτονομίσματα των δέκα και είκοσι ευρώ για οφειλή 5 - 6 ευρώ. Ήταν παλιό το κόλπο, το κάνανε συνέχεια. Σίγουρα ο προϊστάμενος έπαιρνε και αυτός τα ποσοστά του.

Τώρα ίσως να κατανοήσουν μερικοί γιατί πραγματικά δεν προχωρούν η μηχανογράφηση και τα σύγχρονα συστήματα εξυπηρέτησης στο δημόσιο και γιατί οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τόσο κομματικοποιημένοι και το συνδικαλιστικό τους κίνημα τόσο δυναμικό. Διακυβεύονται ολόκληρες περιουσίες. Τι να πει κανείς. ΔΗΜΟΣΙΟ for Ever!

- «Μεγάλο κράτος = μεγάλα προβλήματα. Ρε παιδιά, να κάνουμε μια προσπάθεια να μειώσουμε τον δημόσιο τομέα…» θα πούνε κάποιοι.

Και εμείς οι έξυπνοι αμέσως θα απαντήσουμε:

- «Μικρό κράτος = φιλελευθερισμός, δηλαδή ο “μεγάλος σατανάς” και οι “εκμεταλλευτές του λαού”; Α πα πα πα πα, με τίποτα δεν τον θέλουμε τον φιλελευθερισμό. Τον φοβόμαστε!» (λες και είχαμε ποτέ μας φιλελευθερισμό σε αυτήν τη χώρα ώστε να τον γνωρίσουμε και να τον φοβηθούμε; Κολλημένα μυαλά είμαστε).

Ξυπνήστε Έλληνεεεες! Μας αρέσει να περνιόμαστε και για έξυπνος λαός! Ότι να’ ναι ψηφίζουμε. Ούτε γνωρίζουμε τι πολιτικές πραγματικά εκπροσωπεί το κάθε κόμμα, ούτε γνωρίζουμε ποια θα είναι τα αποτελέσματα των πολιτικών αυτών, ούτε γνωρίζουμε τι τελικά μας συμφέρει προσωπικά ή σαν κοινωνία. Γιούργια τα πρόβατα είμαστε!

ΔΙΚΑΤΣΑ For Ever

Καλησπέρα σας,

Το παρακάτω περιστατικό μου διηγήθηκε ο παθών και σας το μεταφέρω λέξη προς λέξη.
Συνέβει τον καιρό που πρωθυπουργός της Ελλάδος ήταν ο "εκσυγχρονιστής" Κ. Σημίτης, το ΔΟΑΤΑΠ λεγόταν ΔΙΚΑΤΣΑ, υπουργός παιδείας ήταν κάποιος πρώην δημοσιογράφος. Ο παθών προσφάτως απόφοιτος του Μ.Ι.Τ.

-Σήμερα το πρωί πήγα στο ΔΙΚΑΤΣΑ να καταθέσω τα χαρτιά μου για την αναγνώριση του πτυχίου μου. Συμπλήρωσα τις φόρμες και τα δικαιολογητικά και πήγα να τα καταθέσω για αξιολόγηση.

- Μπράβο φίλε μου, άντε με το καλό.

- Δε θα πιστέψεις τι έγινε

- Για πες...

- Ε, να, στις φόρμες που συμπλήρωσα έπρεπε να βάλω το όνομα του ιδρύματος που μου έδωσε το πτυχίο. Έβαλα λοιπον κι εγώ Μ.Ι.Τ. και δίπλα σε παρένθεση ολόκληρο το όνομα.

-Ωραία, και...;

- Ε, πάω να δώσω τις φόρμες στον υπάλληλο... τις παίρνει... τις κοιτάει... με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω... και με ύφος περιστόχαστο μου λέει:

--Που... "σπούδασες" εσύ παιδί μου; (Λες και δεν ήξερε, αφού μπροστά του ήταν γραμμένο)

- Στο Μ.Ι.Τ.

-- Μ.Ι.Τ... μάλιστα... που σημαίνει?

- Massachusetts Institute of Technology, το γράφει και στην φόρμα.

-- Α ναί το γράφει....

Περιεργάζεται τη φόρμα, την κοιτάει σκεπτικός... και καθώς γυρίζει να την βάλει στο συρτάρι κουνάει το κεφάλι πάνω κάτω μισο-βαριεστημένα/μισο-υποτιμητικά και μονολογεί μεγαλόφωνα..

-Βρε που πάτε και τα βρίσκετε αυτά τα "ινστιτούτα;"...!!!

Η ευχή των νέων σήμερα;

Η πολιτεία της Καλιφόρνια απέλυσε 20.000 δημόσιους υπαλλήλους. Τα αντίστοιχα ΕΛΤΑ της Βρετανίας 15.000. Στην Ελλάδα η λέξεις «απόλυση» και «δημόσιος υπάλληλος» απαγορεύετε να βρίσκονται στην ίδια πρόταση. Εδώ συζητάμε να προσλάβουμε μόνιμα στο δημόσιο τα άτομα του προγράμματος STAGE τα οποία υποτίθεται αποκτούσαν απλά εργασιακή εμπειρία. Έλεος! Ποιος θα τους πληρώνει όλους αυτούς; Θα μας ταίριαζε περισσότερο να κέρδιζαν τον εμφύλιο οι αριστεροί και τώρα όλοι να ήμασταν δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτή είναι η ευχή των νέων σήμερα; Πρέπει να σοβαρευτούμε σαν λαός! Ας αποφασίσουμε, θέλουμε να είμαστε χώρα κομμουνιστική ή φιλελεύθερη. 50/50 δεν γίνεται!

Κρατικό Service αποκλειστικά για γκαστρωμένους

Ένας ταλαιπωρημένος πολίτης προσέρχεται σε ταμείο δημόσιου οργανισμού για να πληρώσει οφειλή του. Αφού περιμένει ώρες στην ουρά στο τέλος η δημόσιος υπάλληλος αρνείται να παραλάβει την πληρωμή του λέγοντας του:

- «Εδώ κύριε εισπράττουμε οφειλές αποκλειστικά από ηλικιωμένους, αρρώστους και έγκυες. Οι υπόλοιποι πληρώνουν στο ταχυδρομείο ή σε μία τράπεζα».

Τότε ο πολίτης της απαντά:
-«Ααα…, τέλεια, τότε θα με εξυπηρετήσετε και εμένα!»

Δημόσιος Υπάλληλος.:
- «Μα… πως;»

Πολίτης:
- «Εγώ εμπίπτω και στις τρεις κατηγορίες σας. Με έχετε γεράσει πριν την ώρα μου, με έχετε αρρωστήσει και με έχετε γκαστρώσει! Εξυπηρετήστε με τώρα!»

ΔΗΜΟΣΙΟ FOR EVER

ΓΟΝΕΑ ΓΙΑΤΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ??

Αναρωτιέμαι ακόμη γιατί εξακολουθώ να χλευάζω όσους στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία. Και για να μην παρεξηγηθώ, το «χλευάζω» είναι μεταφορικό. Αναφέρεται στην εύλογη απορία μου τόσα χρόνια, του γιατί ενώ έχουμε δωρεάν δημόσια εκπαίδευση, κάποιοι επιμένουν να στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Δεν έχω τίποτα μαζί τους. Τουναντίον μάλιστα κάποιοι συγγενείς μου εργάζονται ως καθηγητές σε γνωστά κολλέγια των Αθηνών. Γιατί δηλαδή? Στο δημόσιο ΔΕΝ κάνουν καλή δουλειά?

Ε, λοιπόν σας πληροφορώ πως υπάρχουν εξαίρετοι κυριολεκτικά άνθρωποι και εκεί. Αλλά τις περισσότερες φορές ΔΕΝ δουλεύουν. Όχι γιατί δεν τους αφήνει κάποιος! Αυτά περί «..το υπουργείο δεν μας έχει δώσει αρκετούς πόρους για να εξοπλίσουμε τις τάξεις με υλικό κλπ κλπ..» λύνονται με την καλή θέληση των γονέων (πλήρωνε γονιέ) και μετά αν ο δάσκαλος θέλει – προσέξτε τι είπα: αν θέλει – τότε κάνει κυριολεκτικά θαύματα με τα αγγελούδια μας. Όμως ΔΕΝ θέλει!

Υπάρχουν παραδείγματα πολλών φιλικών μου προσώπων των οποίων οι γυναίκες διορίστηκαν ή «διορίστηκαν» (πάρτε το όπως θέλετε) στο δημόσιο ως δασκάλες. Νωρίτερα επιτελούσαν εκπληκτικό έργο σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς ή ιδιωτικά σχολεία. Αλλά βλέπετε το όνειρο του «Δημόσιο for ever» είναι πολύ δυνατό. Μόλις λοιπόν διορίστηκαν τα πράγματα άλλαξαν. Ξαφνικά περιορίστηκαν στο «..δεν έχω πόρους από το υπουργείο..» και μετά από λίγο καιρό μόλις ο γονιός συνέδραμε με τα λεφτάκια του, το σλόγκαν έγινε «..ασε ρε τώρα, εγώ θα κάνω τη διαφορά, εγώ θα σώσω την κατάσταση..». Βέβαια, οι άνθρωποι αυτοί για να διοριστούν χρειάστηκε να φτάσουν τα 40+ οπότε και θα μου πει κανείς, έφαγε τα νιάτα του στα ιδιωτικά σχολεία προσφέροντας και τώρα «κουράστηκε» το κορίτσι. Άλλωστε κι αυτό μάνα είναι… έχει τα δικά της παιδιά να προσέξει…. ΤΙ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ!!!

Σας πληροφορώ πως μόλις το 1-2% των εκπαιδευτικών που βρίσκονται στα δημόσια σχολεία επιτελούν έργο επειδή το «γουστάρουν», επειδή το νιώθουν στο πετσί τους και επειδή διάλεξαν αυτό το επάγγελμα όχι για βολεψιά, αλλά γιατί παθιάζονταν ανέκαθεν με το να προσφέρουν γνώση. Είναι υψηλές αξίες αυτά τα πράγματα, αλλά πείτε μου εσείς πως τα δικά μας παιδιά θα διδαχτούν αυτές τις αξίες όταν βλέπουν με τα ίδια τους τα ματάκια τη διαφορά, η μάλλον την αισθάνονται και δεν μπορεί το μυαλουδάκι τους να το χωνέψει. Αργότερα με το καλό θα βρεθούν στις υπόλοιπες βαθμίδες εκπαίδευσης και θα «καταλάβουν» ότι η διδασκαλία είναι βιοποριστική επιλογή κι όχι συνειδητό λειτούργημα το οποίο λύνει και τις βιοποριστικές σου ανάγκες.

Η αλλαγή η ουσιαστική κι όχι η «αλλαγή» που ακούμε δεκαετίες τώρα, θα έρθει δυστυχώς από τη βάση, από εμάς τους ίδιους. Τα γράφω αυτά σήμερα γιατί πραγματικά είμαι εξοργισμένος, γιατί πραγματικά θέλω να φωνάξω και να επιπλήξω το υπεύθυνο τομεάρχη ή όπως αλλιώς λέγεται των διαφόρων βαθμίδων εκπαίδευσης που δεν κάνει κάτι. Και δεν θα το παίξω κλασσικός Έλλην, του στυλ «για όλα φταίει ο προπονητή»ς. Όχι! Φταίει ο δάσκαλος, αλλά φταίει κι ο τομεάρχης που ενώ το βλέπει δεν παίρνει μέτρα. Σε μια ιδιωτική επιχείρηση (σχολείο) ο δάσκαλος αυτός θα είχε πάρει τι συστάσεις του και σε επόμενο βήμα θα είχε σταλεί σπίτι του. Αλλά στο δημόσιο πως ο τομεάρχης μιας βαθμίδας εκπαίδευσης θα «επιπλήξει» τον συνάδελφό του??? Πως ο συνδικαλιστής θα βάλει κατά του συνδικαλιστή??? Αφού είναι «αδέρφια», είτε σε αυτήν είτε στην προηγούμενη κυβέρνηση. Αφού και οι δυο «μπήκαν» με τις ίδιες αδιάβλητες διαδικασίες. Και λυπάμαι πραγματικά για τους φίλους και τις φίλες μου που διορίζονται με πραγματικά αξιοκρατικά κριτήρια, γιατί πολύ απλά αυτό πλέον δεν αναγνωρίζεται από κανέναν, χάνεται κι η δική τους υπόληψη στο βωμό της διαφθοράς και της βολεψιάς.

Τι προτείνεις, θα μου πείτε. Προτείνω μια ιδιόρρυθμη επανάσταση: Ευσυνείδητη εφαρμογή του λειτουργήματος από όλα αυτά τα νέα παιδιά που μπαίνουν τώρα. Σε ένα σχολείο υπάρχουν 10 παλιοί (κομματόσκυλα όπως τους λέω) δάσκαλοι και 3-4 καινούριοι. Γιατί πάντα οι καινούριοι να «χαλάνε» από τους παλιούς? Θα σκάσω πραγματικά! Ξυπνήστε, σηκωθείτε κι ανασκουμπωθείτε! Αλλάξτε εσείς τους παλιούς και βγάλτε τους στο περιθώριο με τον τρόπο σας. Δουλέψτε σκληρά από την αρχή σαν να ήσασταν σε ιδιωτικό σχολείο. Σαν να ελεγχόσασταν κάθε μέρα από ένα ειδικό συμβούλιο. Πάψτε να μας «γράφετε» εμάς τους γονείς και να το παίζεται εξουσία γιατί πιάσατε την «καλή»! Είναι πραγματικά απερίγραπτο όταν συναντά κανείς 3 δασκάλους της ίδιας τάξης, στη σειρά, να «ενημερώνουν» τους γονείς για τα παιδιά τους και όλοι οι γονείς να θέλουν να πάνε σε έναν συγκεκριμένο δάσκαλο να μιλήσουν!! Είναι τυχαίο? ΟΧΙ. Είναι αυτός ή αυτή η εκπαιδευτικός που κάνει τη διαφορά. Ο γονιός δεν είναι χαζός. Δεν έχει σημασία αν έχει υψηλή μόρφωση ή όχι. «Νιώθει» τη διαφορά στο αγγελούδι του και αντιλαμβάνεται ποιος εκπαιδευτικός δουλεύει και ποιος όχι. Γιατί λοιπόν αυτοί οι εκπαιδευτικοί να μην είναι τα νέα τα παιδιά? ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Θα περιθωριοποιηθούν οι παλιοί και κάτω από την πασιφανή πίεση των γεγονότων, ή θα καλυτερεύσουν και οι παλιοί (δύσκολο το βλέπω) ή θα αναγκαστεί η υψηλή εξουσία να πάρει θέση επιτέλους.

Αυτά έχω να πω. Μπορεί να είναι λάθος, μπορεί να είναι σωστά. Δεν ξέρω, δεν είμαι δάσκαλος, ούτε καν εκπαιδευτικός, είμαι ένας ελεύθερος επαγγελματίας όμως, που κάθε μέρα βγαίνω εκεί έξω και προσπαθώ να κολυμπήσω ανάμεσα σε κούτσουρα που επιπλέουν, γιατί κάποιος τα έβαλε εκεί και λιάζονται. Και το αστείο είναι ότι δεν μπορώ ούτε να κρατηθώ από αυτά για να ξαποστάσω… Είμαι αναγκασμένος συνέχεια να κολυμπάω!! Και μη βιαστεί κάποιος να πει ότι είμαι «πικραμένος» μισθολογικά και «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια», γιατί αυτό που βλέπω τα λέει όλα: Τη δουλειά που κάνω εγώ ως κύρια και ζω την οικογένειά μου άνετα και αξιοπρεπώς, προσπαθούν να την κάνουν πολλοί εκπαιδευτικοί όταν σχολάνε μετά το 8ωρό τους (το οποίο παρεμπίπτοντος είναι 6ωρο εις βάρος του δικού μου παιδιού) για να συμπληρώσουν αυτά που τους λείπουν από τον βασικό τους μισθό, τον οποίο επειδή παίρνουν ως μάνα εξ ουρανού, δεν ξέρουν και να διαχειρίζονται…….

Υ.Γ. Το περιστατικό που πυροδότησε όλο το προηγούμενο κείμενο είναι το εξής:
Στο δημόσιο ΟΛΟΗΜΕΡΟ νηπιαγωγείο που έχω γραμμένο το παιδί μου, με ενημέρωσαν ότι την Δευτέρα και πάλι δεν θα γίνει ολοήμερο, γιατί η μια εκ των 2 δασκάλων παντρεύτηκε και πραγματοποιεί το γαμήλιο ταξίδι της. ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ! Θα πώ εγώ! ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ! Γιατί όμως κύριε υπεύθυνε την αντίστοιχης βαθμίδας εκπαίδευσης, αφού ΔΕΝ είχατε αντικαταστάτη, εγκρίνατε την άδεια αυτή???? ή γιατί κύριε υπεύθυνε ΔΕΝ φροντίσατε να υπάρχει αντικαταστάτης? Γιατί εγώ να είμαι αναγκασμένος, από τις 11 Σεπτεμβρίου που ξεκίνησαν τα σχολεία, να έχω πάρει το παιδί μου μόνο 9 μέρες στις 3:45, όπως κανονικά είναι το ολοήμερο και όλες τις υπόλοιπες φορές έπρεπε να εφευρίσκω κυριολεκτικά τρόπους να είμαι εκεί στις 12:15? Και γιατί, αφού πρέπει αναγκαστικά να δουλέψω, να ΠΛΗΡΩΝΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ιδιωτικό παιδικό για τις επιπλέον ώρες?? Αλλά φυσικά εσάς κύριοι αρμόδιοι ούτε καν σας αγγίζει αυτό.

Άραγε, αν ήμουν δάσκαλος και ήθελα να παντρευτώ, πότε θα προγραμμάτιζα το γάμο μου? Πάντως σίγουρα όχι μέσα στις διακοπές των Χριστουγέννων, του Πάσχα, ή του Καλοκαιριού! Εκείνο το διάστημα δεν επιτρέπεται να κάνω τίποτα γιατί έχω ΡΕΠΟ!!

Καλή σας μέρα!

Η καθημερινή οδύσσεια μιας μικρής επιχείρησης στην Ελλάδα

Ο ιδιοκτήτης μιας μικρής επιχείρησης στην ανατολική Θεσσαλονίκη η οποία απασχολεί μόνο έναν μισθωτό υπάλληλο διαπιστώνει ότι τελειώνουν οι θεωρημένες από την εφορία αποδείξεις και τιμολόγια. Για να επιτρέψει η εφορία την θεώρηση νέων βιβλίων η επιχείρηση θα πρέπει να προσκομίσει βεβαίωση ασφαλιστικής ενημερότητας από ΟΟΑΕ (ΤΕΒΕ) και ΙΚΑ, βεβαίωση μη-οφειλής από το τοπικό Επαγγελματικό Επιμελητήριο και φυσικά να μην υπάρχουν οφειλές άνω των 6.000 ευρώ στην ίδια την εφορία. Όλα αυτά ακούγονται απλά ωστόσο εδώ ξεκινάει ο Γολγοθάς του μικρού επιχειρηματία.

1η ημέρα Δευτέρα - Ο επιχειρηματίας καλεί το τοπικό του Επαγγελματικό Επιμελητήριο και ζητάει έναν τραπεζικό λογαριασμό για να τους καταθέσει την 30 ευρώ περίπου ετήσια συνδρομή ώστε να λάβει βεβαίωση μη-οφειλής. Την ίδια κιόλας ημέρα πληρώνει την συνδρομή του στην Τράπεζα Πειραιώς και αποστέλλει και με fax το καταθετήριο στο Επιμελητήριο.

10η ημέρα Πέμπτη - Πέρασαν δέκα ημέρες και ο επιχειρηματίας δεν έχει ακόμη λάβει τη βεβαίωση από το Επιμελητήριο. Τους ξανακαλεί και τον διαβεβαιώνουν ότι η βεβαίωση έχει ταχυδρομηθεί και ότι λογικά θα έπρεπε ήδη να φτάσει ως τώρα. Στο εντωμεταξύ δεν του έχει μείνει καμία θεωρημένη απόδειξη και τιμολόγιο ώστε να μπορεί να εισπράττει χρήματα από τους πελάτες του. Απεγνωσμένος καλεί την αρμόδια ΔΟΥ και τους ενημερώνει για το πρόβλημα. Ο υπάλληλος της ΔΟΥ τον πληροφορεί ότι δέχονται και βεβαιώσεις μέσω fax. Ο επιχειρηματίας καλεί το Επιμελητήριο και αυτοί του αποστέλλουν τη βεβαίωση στο fax του μέσα σε μία ώρα.

11η ημέρα Παρασκευή - Ο επιχειρηματίας επισκέπτεται το τοπικό κατάστημα ΙΚΑ για να λάβει την ασφαλιστική ενημερότητα. Μετά από δύο ώρες αναμονής η αρμόδια υπάλληλος τον ενημερώνει ότι στο λογισμικό της σύστημα εμφανίζονται δύο μικρές οφειλές προηγούμενων ετών συνολικής αξίας 170 ευρώ. Ο επιχειρηματίας την διαβεβαιώνει ότι δεν χρωστάει τίποτα ωστόσο αυτή του ζητάει να της προσκομίσει τις σχετικές αποδείξεις.

14η ημέρα Δευτέρα - Ο επιχειρηματίας ξαναπηγαίνει στο ΙΚΑ μαζί με τις αποδείξεις. Μετά από δίωρη αναμονή η υπάλληλος τον εξυπηρετεί και επιτέλους λαμβάνει την ασφαλιστική ενημερότητα.

15η ημέρα Τρίτη - Ο επιχειρηματίας επισκέπτεται το τοπικό του κατάστημα ΤΕΒΕ για να ενημερωθεί σχετικά με κάποιες παλαιότερες οφειλές του με σκοπό να τις αποπληρώσει ώστε να λάβει την πολυπόθητη ενημερότητα. Ο αρμόδιος υπάλληλος του εκδίδει τον σχετικό λογαριασμό και τον ενημερώνει να επιστρέψει στον ίδιο μαζί με μία φωτοτυπία του λογαριασμού και της απόδειξης εξόφλησης ώστε να λάβει την ενημερότητα. Ο επιχειρηματίας είχε τα αναγκαία χρήματα μαζί του και πήγε άμεσα στο ταμείο του οργανισμού για να πληρώσει. Εκεί η ταμίας τον πληροφορεί ότι δεν μπορεί να λάβει την πληρωμή του γιατί εξυπηρετούν αποκλειστικά ηλικιωμένους, ανάπηρούς και έγκυες και ότι θα πρέπει να το εξοφλήσει σε ένα ταχυδρομείο. Ο επιχειρηματίας φεύγει από το ΤΕΒΕ και πηγαίνει σε ένα ταχυδρομείο όπου μετά από 40’ αναμονής πληρώνει την οφειλή αλλά δεν προλαβαίνει να επιστρέψει πίσω στο ΤΕΒΕ πριν αυτό κλείσει.

16η ημέρα Τετάρτη - Καθώς ο επιχειρηματίας οδεύει προς το ΤΕΒΕ αναζητεί ένα κατάστημα όπου βγάζουν φωτοτυπίες αλλά δυστυχώς δεν βρίσκει κάποιο στο δρόμο του. Φτάνει στον οργανισμό και προσκομίζει την πληρωμή στον αρμόδιο υπάλληλο ο οποίος του ζητάει και μία φωτοτυπία του λογαριασμού και της απόδειξης. Ο επιχειρηματίας τον παρακαλεί να βγάλει ο ίδιος ένα αντίγραφο αφού στην υπηρεσία του υπάρχουν φωτοτυπικά μηχανήματα, προς απογοήτευση του ωστόσο πληροφορείτε ότι αυτά βρίσκονται εκεί αποκλειστικά για υπηρεσιακή χρήση. Ο υπάλληλος συστήνει στον επιχειρηματία να απευθυνθεί σε ένα βιβλιοπωλείο το οποίο βρίσκεται πενήντα μέτρα πιο πέρα και βγάζει φωτοτυπίες. Ο επιχειρηματίας ο οποίος αρχίζει να εκνευρίζετε τον ρωτάει γιατί θέλουν ένα αντίγραφο του λογαριασμού και του εξοφλητήριου. Πληροφορείται λοιπόν ότι χρειάζονται την φωτοτυπία ως απόδειξη για το αρχείο τους. Έξω φρενών ο επιχειρηματίας αρχίζει να διαμαρτύρεται έντονα για την κακή εξυπηρέτηση. Ο προϊστάμενος του τμήματος ακούει την φασαρία και πλησιάζει. Αφού ενημερώνεται για το πρόβλημα με απόλυτη φυσικότητα παίρνει το έγγραφο και στέλνει μια νεαρή υπάλληλο να το φωτοτυπήσει στο μηχάνημα του οργανισμού. Ο επιχειρηματίας τελικά λαμβάνει την ενημερότητα και αποχωρεί.

17η ημέρα Πέμπτη - Η αυθεντική βεβαίωση του Επιμελητηρίου ακόμη δεν έχει φτάσει. Ο επιχειρηματίας επισκέπτεται την ΔΟΥ του και μετά από τρεις ώρες αναμονής φτάνει η σειρά του για να εξυπηρετηθεί. Ο υπάλληλος που ελέγχει τα έγγραφα του διαπιστώνει ότι η βεβαίωση του Επιμελητηρίου δεν είναι αυθεντική αλλά αντίγραφο από fax. Ο επιχειρηματίας τον πληροφορεί ότι ενήργησε βάση οδηγιών της ΔΟΥ και ο υπάλληλος τον αντικρούει λέγοντας «Ναι δεχόμαστε βεβαιώσεις του Επιμελητηρίου από fax αλλά θα πρέπει να την στείλουν απ’ ευθείας σε εμάς, όχι σε εσάς.» Τότε ο επιχειρηματίας καλεί από το κινητό του το Επιμελητήριο αλλά πέφτει σε μια άλλη υπάλληλο η οποία τον μαλώνει λέγοντας του ότι δεν είναι δυνατόν να στέλνουν fax για κάθε ένα από τα 50.000 μέλη τους και ότι αν χρειάζεται άμεσα τη βεβαίωση θα πρέπει να έρθει ο ίδιος στο Επιμελητήριο για να τη λάβει. Ο επιχειρηματίας φεύγει εσπευσμένα για το κέντρο της Θεσσαλονίκης όπου εδρεύει το Επιμελητήριο. Πληρώνει κανονικά τα 10 ευρώ parking και μετά λαμβάνει σχετικά γρήγορα τη βεβαίωση. Φυσικά δεν προλαβαίνει να επιστρέψει στην εφορία.

18η ημέρα Παρασκευή - Ο επιχειρηματίας ξαναεπισκέπτεται την εφορία αλλά διαπιστώνει ότι το αρμόδιο τμήμα ΚΒΣ δεν εξυπηρετεί τους πολίτες τις Παρασκευές.

21η ημέρα Δευτέρα - Ο επιχειρηματίας ξαναπηγαίνει στην εφορία και αφού περιμένει άλλες τρεις ώρες προσκομίζει τα έγγραφα στον υπάλληλο. Αυτός τα βρίσκει ικανοποιητικά, ωστόσο μετά από έλεγχο στο λογισμικό του σύστημα διαπιστώνει ότι δεν εμφανίζονται τα φορολογικά στοιχεία του επιχειρηματία γιατί αυτός προσφάτως μετεγγράφηκε εκεί από μια άλλη ΔΟΥ και δεν έχει ακόμη ενημερωθεί το λογισμικό. Του ζητάει λοιπόν να προσκομίσει όλους τους σχετικούς λογαριασμούς και αποδείξεις πληρωμών προς το Υπουργείο Οικονομικών.

22η ημέρα Τρίτη - Ο επιχειρηματίας ξαναπηγαίνει για τέταρτη φορά στην εφορία και αφού περιμένει άλλες δύο ώρες στην ουρά προσκομίζει τα απαραίτητα έγγραφα στον υπάλληλο. Τελικά, μετά από είκοσι δύο ημέρες καταφέρνει να θεωρήσει επιτέλους τις αποδείξεις και τα τιμολόγια και να επιστρέψει στην εργασία του.

Είμαι σίγουρος ότι κουραστήκατε και μόνο που το διαβάσατε! Υπομονή, λίγο ακόμα και τελειώνουμε.

Με σχετική ευκολία μπορούμε να διαπιστώσουμε και να αναφέρουμε τα κάτωθι:

1. Είμαστε η μοναδική χώρα της Ε.Ε. με αναχρονιστικές δημόσιες πρακτικές όπως η θεώρηση βιβλίων και με εχθρική αντιμετώπιση μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων ανεξαιρέτως (είναι καμιά φορά να αναρωτιέσαι ποιος τελικά κέρδισε τον εμφύλιο).

2. «Οι μικρές επιχειρήσεις αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας!». Σας παρακαλώ, ας σοβαρευτούμε τώρα! Ποιον κοροϊδεύουμε; Αλήθεια, αναμένουμε με το υπάρχον σύστημα τις 800.000 μικρές ελληνικές επιχειρήσεις να βγάλουν κέρδη και να πληρώσουν φόρους ώστε να πληρωθούν οι μισθοί και τα έξοδα των 1.000.000 δημοσίων υπαλλήλων που το μοναδικό προϊόν παραγωγής τους είναι “βεβαιώσεις” προς αυτές τις ίδιες τις επιχειρήσεις; Που πάμε με αυτό το φαυλοκυκλικό μοντέλο ανάπτυξης;

3. Στην Ελλάδα γενικά φοβόμαστε τον “μπαμπούλα” οικονομικό φιλελευθερισμό [ο οποίος υποστηρίζει την ύπαρξη μικρού δημόσιου τομέα, την ανάπτυξη της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και τον ισχυρό εποπτικό ρόλο του κράτους στις αγορές, αλλά αντιτίθεται στον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία (Δ.Ε.Κ.Ο., κλειστά επαγγέλματα, επιδοτήσεις επιχειρήσεων κτλ)] διότι υποτίθεται ότι ο φιλελευθερισμός ευνοεί τις μεγάλες και πολυεθνικές επιχειρήσεις εις βάρος των μικρών εθνικών επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα επικροτούμε το υφιστάμενο σύστημα του γιγάντιου δημόσιου τομέα γιατί υποτίθεται πως ισχυροποιεί το κράτος και προστατεύει τους πολίτες και τις μικρές επιχειρήσεις από τους κακούς μεγαλοεπιχειρηματίες και τις πολυεθνικές. Στην πραγματικότητα όμως διαπιστώνουμε ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή το μη-φιλελεύθερο μοντέλο της χώρας τελικά ευνοεί τις μεγάλες εταιρίες εις βάρος των μικρών (δείτε άλλωστε και τα κέρδη των δυο). Πως; Οι μεγάλοι διαθέτουν τα αναγκαία κεφάλαια, το ανθρώπινο δυναμικό, την τεχνογνωσία και φυσικά τις κατάλληλες γνωριμίες μέσα στον κρατικό μηχανισμό για να ελιχθούν και να ξεπεράσουν τα γραφειοκρατικά κολλήματα, ενώ οι μικροί όχι. Ποιος είναι τελικά ο πραγματικός “μπαμπούλας”; Ο φιλελευθερισμός ή ο σοσιαλο-κρατισμός;

Το υπάρχον σύστημα είναι παιδί των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, της κρατιστικής Νέας Δημοκρατίας και των αριστερών συνδικαλιστών οι οποίοι έχουν εισχωρήσει στα εργατικά σωματεία και αντιδρούν σε κάθε μεταρρύθμιση. Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι οι ίδιοι άνθρωποι, πολιτικές και μεγαλοσυμφέροντα οι οποίοι δημιούργησαν αυτό το άθλιο και άνισο σύστημα θα το καταπολεμήσουν. Έτσι λοιπόν, ενώ βλέπουμε στις φιλελεύθερες Η.Π.Α. μικρές ατομικές επιχειρήσεις να ξεκινούν μέσα από ένα γκαράζ και να μετατρέπονται εντός ολίγων ετών σε πολυεθνικούς κολοσσούς (γιατί εκεί υπάρχει πραγματική προστασία των μικρών με το φιλελεύθερο σύστημα), βλέπουμε τις κατά τα άλλα “προστατευμένες” μικρές ελληνικές επιχειρήσεις να καταποντίζονται. Ας αναλογιστεί ο κάθε ένας από εμάς τους πολίτες τις ευθύνες του για το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.

Πολιτική αλητεία και από τον κ.Καραμανλή

Δεν τον ψηφίζω, ωστόσο τον είχα σε εκτίμηση! Ο Καραμανλής είναι και αυτός τελικά ένας διπρόσωπος αλήτης! Πως;

Είδα στην τηλεόραση κάποιες διαφημιστικές προβολές του ΟΑΕΔ. Αναφέρουν πως καταπολέμησαν την ανεργία (για τους ανίδεους βέβαια αυτά, εμείς οι άνθρωποι της αγοράς γνωρίζουμε τι πραγματικά συμβαίνει), πως δημιούργησαν επιτυχημένες σχολές επαγγελματικής κατάρτισης κτλ. Ουσιαστικά προβάλουν το “έργο” τους.

Πρώτον, ο ΟΑΕΔ δεν είναι εταιρία και δεν παράγει προϊόντα ώστε να αναγκάζεται να διαφημίζεται για να είναι ανταγωνιστικός στην αγορά.

Δεύτερον, οι διαφημίσεις αυτές προβάλλονται αποκλειστικά εν μέσω εκλογικής περιόδου, με άλλα λόγια λειτουργούν κυριολεκτικά για την προεκλογική προώθηση της Ν.Δ.

Κοστίζουν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αυτές οι τηλεοπτικές διαφημίσεις και φυσικά χρηματοδοτούνται από τα κεφάλαια του ΟΑΕΔ, δηλαδή από τον εθνικό προϋπολογισμό. Δεν σας έφτασαν οι μίζες της Siemens και ποιος ξέρει και πόσων άλλων, δεν σας φτάνει η ήδη παχυλή κρατική χρηματοδότηση του κόμματος, πρέπει να κλέψετε και χρήματα από τον προϋπολογισμό για την προεκλογική σας εκστρατεία. Τα δικά μας χρήματα! Τα χρήματα τα οποία δεν δίνετε ως αύξηση στους συνταξιούχους, που δεν δημιουργείτε αποχετευτικά συστήματα στην περιφέρεια, που δεν εξαλείψατε όλες τις απογευματινές σχολικές βάρδιες των παιδιών μας, που δεν ενισχύετε περεταίρω τις πολύτεκνες οικογένειες.

Είμαι σίγουρος ότι βλέπετε τηλεόραση κύριε Καραμανλή (για να μην υποστηρίζεται ότι δεν το γνωρίζατε!). Αυτό κ.Καραμανλή είναι πολιτική αλητεία και είστε υπεύθυνος που το επιτρέπετε να συμβαίνει. Γιατί να σας ψηφίσουμε; Μας έχετε τόσο δεδομένους και ηλίθιους που μας κλέβετε ολοφάνερα μπροστά στα μάτια μας (χρήση εθνικών πόρων για ιδίο όφελος) και με περίσσια περηφάνια το προβάλετε και στην τηλεόραση! Τέλος ο εμπαιγμός! Οι ελεύθεροι πολίτες αρχίζουμε να τιμωρούμε!

Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να δημιουργήσουμε ένα κράτος δικαίου όπου το δημόσιο και ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί ανεξάρτητα από τις επιθυμίες του εκάστοτε κυβερνήτη. Πρέπει και αυτό να είναι ένα από τα αιτήματα μας.

Το Κράτος πουλάει “προστασία” στους πολίτες του!

Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και ασφαλισμένος του ΟAΕE (ΤΕΒΕ), ωστόσο δεν επιθυμώ να λαμβάνω τις υπηρεσίες του ταμείου μου, ούτε το συνταξιοδοτικό τους με ενδιαφέρει αλλά ούτε και οι υπηρεσίες περίθαλψης - υγείας. Μετά από δέκα χρόνια ασφάλισης δεν έχω καν εκδώσει βιβλιάριο υγείας. Θα προτιμούσα να έδινα τις εισφορές μου σε μία ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία. Αυτήν τη στιγμή πληρώνω στο δημόσιο για ασφαλιστικές εισφορές γύρω στα 4.140 ευρώ ετησίως. Μία ιδιωτική ασφάλεια θα μου παρείχε πολύ καλύτερες υπηρεσίες με πολύ πιο μειωμένα ασφάλιστρα.

Αν αποφάσιζα την παύση των ασφαλιστικών εισφορών προς το δημόσιο ταμείο μου – και ασχέτως εάν ουδέποτε το έχω επιβαρύνει οικονομικά – αυτοί θα κινηθούν δικαστικά εναντίον μου όπως έχουν πράξει και σε χιλιάδες άλλους ελεύθερους επαγγελματίες. Επιπρόσθετα, θα αρνούταν να μου εκδώσουν ασφαλιστική ενημερότητα. Άνευ ενημερότητας από ΤΕΒΕ και ΙΚΑ η εφορία δεν δέχεται να θεωρήσει τα Βιβλία ενός ελεύθερου επαγγελματία ή επιχείρησης (με αυτήν την αντισυνταγματική πρακτική της εφορίας θα ασχοληθούμε μια άλλη φορά) και άρα αυτοί στερούνται των αποδείξεων και τιμολογίων παροχής υπηρεσιών, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους. Ουσιαστικά το κράτος μας εκβιάζει να δεχτούμε με το ζόρι τις ασφαλιστικές υπηρεσίες του καταβάλλοντας του διμηνιαίες ασφαλιστικές εισφορές, ειδάλλως θα κινδυνεύουμε να χάσουμε σε κατάσχεση το σπίτι μας και να κλείσουμε τις επιχειρήσεις μας.

Αν δεν είναι αυτό “προστασία” τότε τι είναι; Παρόλα ταύτα το ταμείο Ελεύθερων Επαγγελματιών - όπως και τα περισσότερα δημόσια ταμεία- είναι ελλειμματικό (ας όψονται τα δομημένα ομόλογα, οι κομματικά διορισμένοι πρόεδροι των ταμείων και η γενική κακοδιαχείριση στο δημόσιο τομέα). Άλλωστε τι βαίνει ορθώς σε αυτόν τον τόπο;

ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ: Ναι! Υπάρχει Σερίφης..!

Είναι μια ωραία ηλιόλουστη μέρα και η μόνη παραφωνία στην θετική κατά τα άλλα ψυχολογία μου, η χθεσινή δήλωση του γιατρού μου: "...Φίλε μου πρέπει να κάνεις αξονική να δούμε τί γίνεται εκεί πέρα..."
Οκ. θετική σκέψη...., πηγαίνω στον ελεγκτή ιατρό του ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ) για να μου "εγκρίνει" την εξέταση που ένας "άσχετος ιατρός που δεν έχει ιδέα από τίποτα και που κατά λάθος μου συνέστησε αξονική" έγραψε στο βιβλιάριο εξετάσεών μου, το οποίο ακριβοπληρώνω κάθε μήνα για να έχω ιατροφαρμακευτική κάλυψη, δηλαδή να συντηρώ τους τωρινούς συνταξιούχους. Ιδού ο διάλογος:

ΕΓΩ: "Καλημέρα σας"
ΕΛΕΓΚΤΗΣ: ....
ΕΓΩ: "Μου είπαν ότι πρέπει να θεωρήσετε αυτή την εξέταση.."
ΕΛΕΓΚΤΗΣ: ...... "..ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ!!?"
ΕΓΩ: "Αξονική αν δεν κάνω λάθος.."
ΕΛΕΓΚΤΗΣ: "Γιατί σας έγραψε αξονική?" (!!!!!!!!!)
ΕΓΩ: Φανερά έκπληκτος με την ερώτηση "Φαντάζομαι κάτι θα ήξερε, έχω το τάδε πρόβλημα"
ΕΛΕΓΚΤΗΣ: "Δεν γίνεται!! Ο γιατρός που σας την έγραψε είναι νευρολόγος, πρέπει πρώτα να δείτε ορθοπαιδικό, να σας γράψει πλάκες (μάλλον ακτινογραφίες εννοούσε) και μετά να πάτε σε νευροχειρούργο για να σας γράψει αξονική!"
ΕΓΩ: ............ "Δηλαδή με συγχωρείτε το αποτέλεσμα αφού θα είναι το ίδιο, δηλαδή η αξονική, γιατί πρέπει να κάνω όλη αυτή την "βόλτα" και μάλιστα τη στιγμή που χρονικά είμαι πολύ πιεσμένος?"
ΕΛΕΓΚΤΗΣ: "Έτσι λέει ο κανόνας"
ΕΓΩ: επιμένωντας στο παράλογο συνεχίζω "..Δηλαδή, έχασα χρόνο στο νευρολόγο, χάνω μαζί σας, να χάσω στον ορθοπαιδικό (ποιός ξέρει πότε θα κλέισω ραντεβού), να φάω μια ακτινοβολία στις "πλάκες", να χάσω ξανά χρόνο στον νευροχειρούργο, να χάσω ξανά χρόνο σε εσάς για θεώρηση, να φάω ξανά ακτινοβολία στον αξονικό τομογράφο, τη στιγμή που απλώς μπορείτε να μου εγκρίνετε την αξονική και να τελειώνουμε??!!!!"
ΕΛΕΓΚΤΗΣ: ......... (έκφραση 5χρονου που του μιλάνε για κβαντική φυσική)
ΕΓΩ: "και μετά, που ακριβώς ψάχνουμε τα ελλείματα στα ταμεία? Γιατί ο ΟΑΕΕ να χρεωθεί με όλες αυτές τις ανούσιες εξετάσεις αφού η ουσία είναι η μία εξέταση? Μήπως πρέπει να κάνω πρώτα και αιματολογικές και γιαυτό να χάσω εξτρα χρόνο στον παθολόγο..?"
ΕΛΕΓΚΤΗΣ: "..και μετά τί θεραπεία θα κάνετε?" ..................
ΕΓΩ: "Εαν ήξερα δεν θα ήμουν τώρα εδώ" (μετάφραση: Λέω να αρχίσω ενόργανη γυμναστική - κάτι σαν το Μελισσανίδη - γιατί άκουσα ότι στα 36 βοηθάει πολύ στο να πάρεις γρήγορα αναπηρική σύνταξη και να κάθεσαι στην Τσιμισκή να πουλάς κουλούρια
ΕΛΕΓΚΤΗΣ: "...Τί να σας πω, εγώ να το γράψω αλλά είμαι απλά καρδιολόγος..."

Ποιός @#$@#% θα μου πει επιτέλους ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ να κάνει ένας ασφαλισμένος για να λύνει απευθείας τα προβλήματα υγείας του!!!! ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ! Και άντε εγώ είμαι ένας νέος άνθρωπος που το μόνο που χάνει είναι άχρηστες εργατοώρες (εδώ γελάμε). Αν ήμουνα 70-80+ ετών...? ΄ΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΩ!!
Δεν τα λέω φυσικά όλα αυτά και συνεχίζω με φανερά εκνευρισμένο ύφος αυτή τη φορά:
ΕΓΩ: "ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο @#$@#% ΕΛΕΓΚΤΗΣ Ο Ρ Θ Ο Π Α Ι Δ Ι Κ Ο Σ του ΟΑΕΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΩ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΕΚΕΙ!!!"
ΕΛΕΚΓΤΗΣ: "Ενταξει, εντάξει δώστε το μου να το θεωρήσω.."

Και αποχώρησα ξανά ήρεμος και χαρούμενος που είχα μια πολιτισμένη συζήτηση με έναν εκπρόσωπο κρατικού φορέα. Η μέρα μου τώρα είναι πλήρης και αισθάνομαι ανώτερο κοινωνικό ον...

Δώσε στους βουλευτάδες και τους καρριερίστες πολιτικούς 2000€ το μήνα μισθό και bonus στο τέλος της τετραετίας ανάλογα με τις προγραμματικές δηλώσεις και τους στόχους που θα επιτύχουν και μετά θα σου πω εγώ... Αλλά είπαμε. Η δημοκρατία ξεκίνησε από την Ελλάδα. Όλες οι χώρες ασπάστηκαν το μοντέλο διακυβέρνησης. Τώρα οι Έλληνες δοκιμάζουν άλλα μοντέλα, πειραματίζονται κι όταν βρουν μια επιτυχημένη φόρμουλα τότε θα την υιοθετήσουν κι οι υπόλοιποι. Για την ώρα άσε τους "απολίτιστους" να επαναπαύονται την κλασική έννοια της Δημοκρατίας, εμείς είμαστε Ελλάδα.

Καλημέρα σας

Αρμέγοντας την (αγ)ελλάδα

«Ποιος έβαλε το δάκτυλο στο βάζο με το μέλι και δεν το έγλυψε;» λέει πολύ σωστά μια παροιμία. Είναι άτοπο να εξετάζουμε την αντικατάσταση των υφιστάμενων ανέντιμων προσώπων του δημόσιου βίου με άλλα έντιμα ή πιο έντιμα πρόσωπα. Από πού προκύπτει άλλωστε το κριτήριο της εντιμότητας; Κάποιος κάλλιστα μπορεί να είναι έντιμος – και να το έχει και σημαία του κιόλας – απλά επειδή ποτέ δεν του δόθηκε η ευκαιρία να αρμέξει και ο ίδιος την (αγ)ελλάδα. Ως εκ τούτου γιατί κάποιος να πιστέψει για παράδειγμα τον ΛΑ.Ο.Σ., τα στελέχη του οποίου εκφράζουν μια πατριωτική – σχεδόν μιλιταριστικής “καθαρότητας” εντιμότητα;

Το σύστημα πρέπει να αλλάξει, τα πρόσωπα μας είναι αδιάφορα. Υπάρχει μόνο ένας δρόμος ο οποίος θα πρέπει να ακολουθηθεί για την ανάπτυξη της χώρας, αυτός της μείωσης του δημόσιου τομέα και των αρμοδιοτήτων του (οι αντιδραστικοί ας μην βιαστούν να απαντήσουν. Μείωση των αρμοδιοτήτων δεν σημαίνει και χώρα ξέφραγο αμπέλι. Μια χαρά ελεγκτικούς μηχανισμούς έχουν δημιουργήσει οι ανεπτυγμένες χώρες. Ξέφραγο αμπέλι έχουμε τώρα). Αυτό συνεπάγετε αυτόματα λιγότερες συναλλαγές του κράτους με φυσικά και νομικά πρόσωπα, κατά αντιστοιχία μείωση της διαφθοράς αλλά και καλύτερο έλεγχο του κράτους από τους αρμόδιους φορείς και τους ίδιους τους πολίτες. Επιπρόσθετα, η σταδιακή αποχώρηση του κράτους από το επιχειρείν θα δώσει ανάσα στους επαγγελματίες, θα αυξήσει τις ιδιωτικές επενδύσεις δημιουργώντας περισσότερες ιδιωτικές επιχειρήσεις (λαμπρό παράδειγμα το άνοιγμα της αγοράς τηλεπικοινωνιών). Ως εκ τούτου θα βελτιωθεί ο ανταγωνισμός (δηλαδή καλύτερες και φθηνότερες υπηρεσίες και προϊόντα για όλους), θα δημιουργηθούν νέες και ποιοτικότερες θέσεις εργασίας στην ιδιωτική αγορά, θα μειωθεί η ανεργία (αχρείαστα θα είναι το stage και οι προεκλογικά διορισθέντες συμβασιούχοι) και θα βελτιωθεί το γενικό επίπεδο ζωής των πολιτών. Όλα αυτά πραγματοποιούνται αυτόματα, αρκεί να μειωθεί το δημόσιο και οι αρμοδιότητες του και να δημιουργηθούν αυστηροί εποπτικοί μηχανισμοί.

Εμείς αποφασίζουμε ποιο θα είναι το μέλλον μας! Το κράτος μας και εμείς μαζί του μετεξελισσόμαστε σιγά-σιγά σε χώρα επιπέδου Αλβανίας. Δεν θα προτιμούσαμε να ζούσαμε σε μια φιλελεύθερη χώρα επιπέδου Δανίας; Οι ελεύθεροι σκεπτόμενοι πολίτες πρέπει να υποστηρίξουμε και να αναδείξουμε πολιτικές, πολιτικούς ανεξαρτήτου κόμματος και πολιτικά σχήματα τα οποία εκφράζουν έμπρακτα -και όχι με ευχολόγια- την βασική αρχή της διαφάνειας, δηλαδή την μείωση του κρατικού τομέα και των αρμοδιοτήτων του. Ας μην αναζητούμε Ηγέτες – Βασιλιάδες - Σωτήρες να μας κυβερνήσουν. Οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι δεν είναι τίποτα περισσότερο από διαχειριστές τους οποίους εμείς οι πολίτες προσλάβαμε μέσω της ψήφου μας. Είναι υπάλληλοι μας. Όποιος δεν μας κάνει τον απολύουμε και προσλαμβάνουμε έναν άλλον. Απλά πράγματα!

Θεσσαλονίκη, το μητροπολιτικό οικονομικό κέντρο των Βαλκανίων!

Κάθε πολεοδομική αρχή έχει ως χρέος της τη φύλαξη αντιγράφων όλων των τεχνικών εγγράφων των ακινήτων τα οποία εμπίπτουν στην περιοχή δικαιοδοσίας της. Με άλλα λόγια, για κάθε κτίσμα το οποίο αναγείρετε τώρα ή έχει ανεγερθεί στο παρελθόν η πολεοδομία διατηρεί το σχετικό φάκελο του (άδεια ανέγερσης, κατόψεις, τοπογραφικά, τροποποιήσεις, βεβαιώσεις κτλ). Στην περίπτωση όπου κάποιος κάνει μια αγοροπωλησία ακινήτου και δεν διαθέτει όλα τα απαραίτητα τεχνικά έγγραφα τότε τα αναζητάει αποκλειστικά στην πολεοδομία της περιοχής του ακινήτου. Χωρίς αυτά αγοροπωλησία δεν πραγματοποιείτε. Ουσιαστικά δηλαδή οι πολεοδομίες αποτελούν και φύλακες των περιουσιακών μας στοιχείων.

Στο πολεοδομικό γραφείο του Δήμου Θεσσαλονίκης οι φύλακες των περιουσιακών μας στοιχείων είναι τρωκτικά τα οποία επιδίδονται στην καταστροφή των στοιχείων αυτών.

« Ωχ ρε αδερφέ, πως κάνεις έτσι δηλαδή! Και για τα ποντίκια εμείς φταίμε; Να, θα σου συστήσω εγώ έναν “φίλο” πολιτικό μηχανικό και θα σου ετοιμάσει για υποβολή έναν καινούργιο φάκελο στο άψε σβήσε. Δεν θα σε καθυστερήσω καθόλου. Στάξε του μια 500σαρού ευρώπουλα αμοιβή και τελείωσες! Ολόκληρο σπίτι πουλάς, τι είναι 500 ευρώ για να γίνει η δουλειά σου; »

Γιατί άραγε δεν προχωράει η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών και των εγγράφων του κράτους; Έπρεπε να κατεβάζουμε τα έγγραφα από το σπίτι μας μέσω internet. Καλή ερώτηση, ε; Ας είναι καλά οι συνδικαλιστές του δημοσίου που “προστατεύουν” με αγώνες τα κεκτημένα και τις θέσεις εργασίας διατηρώντας τον δημόσιο τομέα στην εποχή του μεσαίωνα. Άντε και καλή ανάπτυξη να έχουμε παιδιά! Και φυλάξτε κάπου τα έγγραφα σας για καλό και για κακό, τρωκτικά υπάρχουν και σε άλλες υπηρεσίες. Παίδες, ας ξυπνήσουμε πια, δεν πάει άλλο. Ας δώσουμε όλοι μαζί ένα τέλος στο μεγάλο κράτος και στους πολιτικούς εκφραστές του.

ΟΣΕ για μια ισχυρή (γ)ελλάδα

Σταθμός Λαρίσης – ΟΣΕ, ένα καυτό Αυγουστιάτικο (τουριστική περίοδος) μεσημέρι περισσότεροι από 200 άτομα, μεταξύ των οποίων και ηλικιωμένοι, παιδιά, έγκυες και αλλοδαποί τουρίστες, αναμέναμε να εξυπηρετηθούμε από το ένα μοναδικό γκισέ το οποίο εξέδιδε εισιτήρια για την γραμμή Αθήνα – Θεσσαλονίκη – Αλεξανδρούπολη. Δίπλα σε αυτό το γκισέ υπήρξε ένα ακόμη το οποίο έκδιδε εισιτήρια αποκλειστικά προς Πελοπόννησο. Σε αυτήν την γραμμή δεν υπήρχαν περισσότεροι από πέντε πελάτες ταυτόχρονα. Παραδίπλα, αλλά και σε μία διπλανή αίθουσα, υπήρχαν και άλλα γκισέ, περίπου 5 – 6 αλλά ήταν εκτός λειτουργίας με κατεβασμένα ρολά.

Ένας από τους “υπομονετικά αναμένοντες” πελάτες – πολίτες ήταν ένας Επιθεωρητής Εργασίας ο οποίος και ζήτησε να μιλήσει με τον προϊστάμενο βάρδιας. Εμφανίστηκε ως προϊστάμενος ένας κακομοίρης σαραντάρης ο οποίος έμοιαζε σαν να ξεπήδησε από τις ταινίες του ’50 όπου καθάριζε στον δρόμο τα παπούτσια των περαστικών προς ένα ευτελές φιλοδώρημα (όλοι μας μπορούμε να αντιληφθούμε πως πήρε εκείνη τη θέση και τα 3.000 ευρώ μισθό!). Ο Επιθεωρητής Εργασίας του ανέφερε σε έντονο ύφος ότι δεν έχει δικαίωμα, από τη στιγμή που υπάρχει ένα κοινό λογισμικό στο PC κάθε θέσης εργασίας να εξυπηρετεί ο ένας υπάλληλος 200 άτομα ενώ ο δεύτερος μόλις πέντε (το πρόβλημα σε όλη αυτήν την ιστορία ήταν - φυσικά - τα εργασιακά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων!!!). Κατά το τέλος του “καυγά” ευτυχώς ο Επιθεωρητής λέει και τα ακόλουθα: « Από την στιγμή που υπάρχουν τόσα γκισέ εξυπηρέτησης αυτό σημαίνει ότι έχουν προβλεφτεί αντίστοιχες θέσεις εργασίας και έχουν γίνει προσλήψεις. Που είναι όλοι αυτοί οι υπάλληλοι; »

Και τότε έγινε κάτι κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό! Εντός 3 λεπτών – διά μαγείας κυριολεκτικά – σηκώθηκαν τα ρολά των εκτός λειτουργίας γκισέ και εμφανιστήκαν από το πουθενά ισάριθμοι υπάλληλοι οι οποίοι άρχισαν βιαστικά να εξυπηρετούν τους πολίτες. M A G I C A L GREECE! Κανείς τους βέβαια δεν τόλμησε να μας κοιτάξει στα μάτια, αλλά τι να το κάνεις! Αυτοί τα έχουν βρει μεταξύ τους και καλύπτει ο ένας τον άλλον ενώ εμείς πληρώνουμε και ταλαιπωρούμαστε. Αυτό και αν είναι φασισμός! Και φυσικά, πέραν της ταλαιπωρίας και του εμπαιγμού, ο ΟΣΕ μας βάζει μέσα και 3εκ ευρώ καθημερινά. Να το χαιρόμαστε το ισχυρό κράτος με τις “ισχυρές και δεσπόζουσες” κρατικές επιχειρήσεις - ΔΕΚΟ. Άντε και σε ανώτερα.

ΤΙΜΩΡΟΥΜΕ όλες τις πολιτικές δυνάμεις που τρέφουν (και τρέφονται από) το κρατιστικό μοντέλο ανάπτυξης, επιτρέποντας να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση της ντροπής εις βάρος μας.

Είμαι ελεύθερος πολίτης, ΑΠΑΙΤΩ & ΤΙΜΩΡΩ

Δεν είμαι δουλο-υπήκοος σου. Είμαι ελεύθερος πολίτης και ΑΠΑΙΤΩ να λαμβάνω όλα αυτά που δικαιούμαι σε μία φιλελεύθερη δημοκρατία. ΑΠΑΙΤΩ και ΤΙΜΩΡΩ, με την ψήφο μου, με την διάδοση του μηνύματος μου και με την διαμαρτυρία μου προς όλα τα αρμόδια όργανα, προϊστάμενους και φορείς. Σταθερά και δυναμικά απαιτώ και τιμωρώ.

ΕΦΟΡΙΑ και μίζες: Έπαθα ΣΟΚ και ΔΕΟΣ!

Πήγα με τον λογιστή μου στην τοπική μου Δ.Ο.Υ. για μια δουλειά. Ο λογιστής μου είναι παλιά καραβάνα. Όταν μπήκαμε μέσα και αρχίσαμε να μιλάμε στην εφοριακό αυτή τον ρώτησε ποια ήταν η σχέση του μαζί μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη εκείνος απάντησε:

“Είναι ο ανιψιός μου και ήρθα εδώ μαζί του για να τον βοηθήσω γιατί αυτός ο καημένος δεν γνωρίζει από λογιστικά”.

Εκείνη τη στιγμή βέβαια δεν μίλησα και το έπαιξα βλάκας. Όταν φεύγαμε τον ρώτησα τι ήταν όλο αυτό το θέατρο και αυτός μου απάντησε:

“Αν μάθαινε ότι είμαι ο λογιστής σου θα με εκβίαζε για να σου αποσπάσω χρήματα”.

Εγώ τρελάθηκα. “Μα τι είναι αυτά που λες; Πως θα μπορούσε να το πετύχει αυτό;”

“Εύκολα” μου απάντησε, “απλά δεν θα εξυπηρετούσε κανέναν άλλον πελάτη μου ο οποίος ανήκει στην συγκεκριμένη Δ.Ο.Υ. και έτσι θα έχανα όλους τους πελάτες μου”.

Εμένα που να πάει το μυαλό μου τόσο βαθειά! Έπαθα ΣΟΚ και ΔΕΟΣ!

Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ) Vs Την πραγματική απασχόληση Εργατικού Δυναμικού

Αυτό το γνωρίζατε; Ένας φίλος ο οποίος διατηρεί ένα μικρό βιβλιοπωλείο στην Αργυρούπολη αποφάσισε να προσλάβει επιδοτούμενο προσωπικό μέσω του ΟΑΕΔ. Έκδωσε μια αγγελία πρόσληψης προσωπικού με κάρτα ανεργίας σε μια εφημερίδα και μετά από μερικές συνεντεύξεις αποφάσισε να προσλάβει μία συγκεκριμένη κοπέλα. Προς μεγάλη του έκπληξη το τοπικό κατάστημα του ΟΑΕΔ δεν επέτρεψε την έγκριση της πρόσληψης διότι…… η κοπέλα ήταν εγγεγραμμένη ως άνεργη σε διαφορετικό κατάστημα του ΟΑΕΔ!!! Στο τέλος, για να επιτευχθεί η πρόσληψη, η κοπέλα δήλωσε ως διεύθυνση κατοικίας αυτήν μιας θείας της η οποία έμενε στην Αργυρούπολη και έτσι εγγράφτηκε στο τοπικό κατάστημα του ΟΑΕΔ.

Τι είναι τελικά ο ΟΑΕΔ; Μήπως είναι ανεξάρτητες επιχειρήσεις franchise οι οποίες λειτουργούνε υπό τον ίδιο διακριτικό τίτλο; Μήπως οι υπάλληλοι του ΟΑΕΔ λαμβάνουν και bonus για κάθε “πώληση”; Τι στο καλό συμβαίνει εδώ; Θέλουν να καταπολεμήσουν την ανεργία ή δεν θέλουν;

Πολύτεκνοι και ταλαιπωρία Δημοσίου ( ΙΙ )

Το πολυτεκνικό επίδομα διανέμεται σε μετρητά μέσω ταχυδρόμου, πράγμα που σημαίνει ότι τις ημέρες που είναι να καταβληθεί (δεν υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία) θα πρέπει ο ένας γονιός να μένει στο σπίτι για να το παραλάβει. Λες και χάθηκαν οι τραπεζικοί λογαριασμοί.
Δηλαδή εκ των πραγμάτων μόνο ο ένας πολύτεκνος γονέας επιτρέπετε να εργάζεται, ο άλλος πρέπει να μένει «μπάστακας» στο σπίτι και να περιμένει τον ταχυδρόμο.

Ας αναφέρουμε όμως και την πολυδιαφημιζόμενη εκπτωτική κάρτα πολιτισμού για τους πολύτεκνους η οποία πρέπει να ανανεώνεται με την προσκόμιση των ίδιων δικαιολογητικών από τις ίδιες δημοτικές αρχές και τα γνήσια της υπογραφής κάθε έξι μήνες, λες και σε έξι μήνες οι πολύτεκνοι θα παύσουν να είναι πολύτεκνοι και δικαιούχοι. Έλεος!

Πολύτεκνοι και ταλαιπωρία Δημοσίου ( Ι )

Άλλη μια καθημερινή τρέλα με πρωταγωνιστή το δημόσιο. Για να παραλάβουν οι τρίτεκνοι και οι πολύτεκνοι δικαιούχοι την δίγραμμη επιταγή του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) για την αγορά σπιτιού είναι υποχρεωμένοι να έρθουν στα κεντρικά γραφεία του οργανισμού στην Αθήνα. Ο ΟΕΚ δεν στέλνει την επιταγή ούτε καν στα κατά τόπους γραφεία του ώστε οι δικαιούχοι να την παραλάβουν από εκεί.

Έτσι, οι πολύτεκνοι από όλη την χώρα είναι υποχρεωμένοι να αφήνουν τις δουλειές τους χάνοντας μεροκάματα, να αφήνουν τις οικογένειες τους για τουλάχιστον δύο μέρες και να ξοδεύουν 200 - 300ευρώ για μεταφορικά και διανυκτεύρευση στην πρωτεύουσα. Όλα αυτά επειδή ο οργανισμός δεν είναι διατεθειμένος να επενδύσει 0,70ευρώ για να ταχυδρομήσει την επιταγή.

Και να μην παραλείψουμε την τυπική συμπεριφορά της δημόσιας υπαλλήλου την οποία καταφέραμε να εντοπίσουμε έπειτα από αλλεπάλληλες τηλεφωνικές κλήσεις: «Ακούστε κύριε, εδώ έχουμε 300 δικαιούχους. Αν στέλναμε τις επιταγές για κάθε έναν από αυτούς θα γινότανε εδώ ο χαμός. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το σύστημα μας μόνο για εσάς.
Όλοι έτσι κάνουν. Πρέπει να έρθετε στην Αθήνα, Σολομού 60, στο γραφείο 306». Δεν δέχτηκαν ούτε να την αποστείλουν με κούριερ με έξοδα του δικαιούχου. Και εντάξει αν για παράδειγμα μένεις στην Λαμία, αν όμως είσαι κάτοικος Κομοτηνής ή Καστελόριζου τι κάνεις;

Ορθή η πολιτική ενίσχυσης του κράτους προς τις πολύτεκνες οικογένειες, τέτοιες είδους πρακτικές ωστόσο δείχνουν τον γενικά απάνθρωπο και "σοσιαλιστικό" στην πρακτική χαρακτήρα του ελληνικού δημοσίου ο οποίος βασανίζει όχι μόνο τους απλούς πολίτες αλλά και τις ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες τις οποίες από την άλλη υποτίθεται ότι στηρίζει. Όσο ευγνώμον μπορεί να είναι κάποιος για την βοήθεια αυτήν δεν μπορεί από την άλλην να μην του προκαλεί απέχθεια αυτό το ελληνικό κρατίδιο.

Θεώρηση βιβλιάριου υγείας (είμαι βλαμένος, το ξέρω!)

Πέρασαν τα παιδιά τις ιατρικές εξετάσεις για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς; Καλά ως εδώ! Τρέχα τώρα βλαμένε στο δημόσιο ταμείο σου να θεωρήσεις τα βιβλιάρια υγείας. Δεν προλαβαίνεις; Έχεις δουλειά; Μα τι μας λες τώρα; Μας δουλεύεις; Τι δουλειά; Μα ποιος δουλεύει σε αυτήν τη χώρα;

Εφοροταλαιπωρία για όλους άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος

Πάλι πρέπει να στηθώ στην εφορία από της 7:00 το πρωί για να θεωρήσω Βιβλία. Σε 4-5 ώρες θα ξεμπερδέψω. Και χθες χαράμισα όλη τη μέρα μου για να λάβω ενημερότητες από ΙΚΑ και Επιμελητήριο ώστε να μπορέσω να θεωρήσω Βιβλία. Αυτή η ηλίθια θεώρηση Βιβλίων των επιχειρήσεων υπάρχει μόνο στην Ελλάδα από όλες τις χώρες της Ε.Ε. και κανείς δεν κερδίζει από αυτήν, ούτε καν το δημόσιο. Είναι απλά μια παλιά διάταξη (ΚΒΣ) η οποία δεν καταργήθηκε ποτέ. Θέλω να δουλέψω ώστε να κερδίσω χρήματα και να πληρώσω φόρους (δηλαδή τους άθλιους μισθούς τους) και δεν με αφήνουνε. Ο παραλογισμός στο μεγαλείο του. Δημόσιο for ever!

Ταχύτατες (!!!) διαδικασίες και για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας

Η Γενική Γραμματεία Εμπορίου εκδίδει αποφάσεις για την καταχώρηση εμπορικών σημάτων (register trademark - ® ) 6-8 μήνες μετά την αίτηση του ενδιαφερομένου. Αν η απόφαση είναι αρνητική και υπάρχει ένσταση από τον ενδιαφερόμενο τότε χρειάζονται τουλάχιστον άλλοι 5-6 μήνες για την νέα απόφαση. Δηλαδή ως τότε μία επιχείρηση θα πρέπει να λειτουργεί άνευ τίτλου; Αυτό μας λένε ουσιαστικά; Και μαζί με τον τίτλο δεν μπορείς να βγάλεις πινακίδα, διαφημιστικά έντυπα, διαφημιστικές καταχωρήσεις, κάρτες visit, ούτε να κλείσεις κάποιο domain name για ιστοσελίδα. Δημόσιο for ever και καλή οικονομική ανάπτυξη να έχουμε!

Ταλαιπωρία με την έναρξη των σχολείων

Ημέρα Αγιασμού σε “Ολοήμερο” Δημόσιο Νηπιαγωγείο της Θεσσαλονίκης: “Αγαπητοί γονείς, το ολοήμερο δεν θα λειτουργήσει ως ολοήμερο για τις επόμενες δύο εβδομάδες λόγω του ότι δεν έχει ακόμη καθαριστεί η αίθουσα ύπνου των παιδιών σας και δεν έχουμε ακόμη παραλάβει τα κρεβατάκια τους”. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: “Σας έχουμε γραμμένους και δεν μας ενδιαφέρει τι θα κάνετε. Ας μην παίρνατε διακοπές το καλοκαίρι και ας χρησιμοποιούσατε τις άδειες σας τώρα για να παραλαμβάνετε τους κανακάρηδες σας πιο νωρίς από το σχολείο. Τι; Να φροντίζαμε να παραλαμβάναμε τα κρεβατάκια πιο νωρίς; Δεν γίνετε αυτό, είχαμε μόνο τρεις μήνες διακοπές.”

Και μετά θέλουν να εργαζόμαστε και να πληρώνουμε φόρους ώστε να πληρώνονται οι μισθοί τους. Χάνουμε τόσες μέρες παραγωγικής εργασίας από την αδιαφορία τους! Πως θα δουλέψουμε με αυτούς που μπλέξαμε; Θα ήθελα πολύ να μου έδιναν ένα κουπόνι και να πήγαινα το παιδί μου σε όποιο σχολείο εγώ ήθελα, δημόσιο ή ιδιωτικό. Όποιο σχολείο δεν θα είχε παιδιά να έκλεινε και οι εργαζόμενοι - δημόσιοι και μη- να έχαναν την δουλειά τους. Θα σου έλεγα εγώ μετά αν τα κρεβατάκια θα ερχόντουσαν στην ώρα τους! Τι με νοιάζουν εμένα τα εργασιακά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων! Εγώ πληρώνω φόρο εισοδήματος, ΦΠΑ, ΕΤΑΚ και άλλους 10.000 άμεσους και έμμεσους φόρους και ΑΠΑΙΤΩ να λαμβάνω σωστές υπηρεσίες!