Σταθμός Λαρίσης – ΟΣΕ, ένα καυτό Αυγουστιάτικο (τουριστική περίοδος) μεσημέρι περισσότεροι από 200 άτομα, μεταξύ των οποίων και ηλικιωμένοι, παιδιά, έγκυες και αλλοδαποί τουρίστες, αναμέναμε να εξυπηρετηθούμε από το ένα μοναδικό γκισέ το οποίο εξέδιδε εισιτήρια για την γραμμή Αθήνα – Θεσσαλονίκη – Αλεξανδρούπολη. Δίπλα σε αυτό το γκισέ υπήρξε ένα ακόμη το οποίο έκδιδε εισιτήρια αποκλειστικά προς Πελοπόννησο. Σε αυτήν την γραμμή δεν υπήρχαν περισσότεροι από πέντε πελάτες ταυτόχρονα. Παραδίπλα, αλλά και σε μία διπλανή αίθουσα, υπήρχαν και άλλα γκισέ, περίπου 5 – 6 αλλά ήταν εκτός λειτουργίας με κατεβασμένα ρολά.
Ένας από τους “υπομονετικά αναμένοντες” πελάτες – πολίτες ήταν ένας Επιθεωρητής Εργασίας ο οποίος και ζήτησε να μιλήσει με τον προϊστάμενο βάρδιας. Εμφανίστηκε ως προϊστάμενος ένας κακομοίρης σαραντάρης ο οποίος έμοιαζε σαν να ξεπήδησε από τις ταινίες του ’50 όπου καθάριζε στον δρόμο τα παπούτσια των περαστικών προς ένα ευτελές φιλοδώρημα (όλοι μας μπορούμε να αντιληφθούμε πως πήρε εκείνη τη θέση και τα 3.000 ευρώ μισθό!). Ο Επιθεωρητής Εργασίας του ανέφερε σε έντονο ύφος ότι δεν έχει δικαίωμα, από τη στιγμή που υπάρχει ένα κοινό λογισμικό στο PC κάθε θέσης εργασίας να εξυπηρετεί ο ένας υπάλληλος 200 άτομα ενώ ο δεύτερος μόλις πέντε (το πρόβλημα σε όλη αυτήν την ιστορία ήταν - φυσικά - τα εργασιακά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων!!!). Κατά το τέλος του “καυγά” ευτυχώς ο Επιθεωρητής λέει και τα ακόλουθα: « Από την στιγμή που υπάρχουν τόσα γκισέ εξυπηρέτησης αυτό σημαίνει ότι έχουν προβλεφτεί αντίστοιχες θέσεις εργασίας και έχουν γίνει προσλήψεις. Που είναι όλοι αυτοί οι υπάλληλοι; »
Και τότε έγινε κάτι κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό! Εντός 3 λεπτών – διά μαγείας κυριολεκτικά – σηκώθηκαν τα ρολά των εκτός λειτουργίας γκισέ και εμφανιστήκαν από το πουθενά ισάριθμοι υπάλληλοι οι οποίοι άρχισαν βιαστικά να εξυπηρετούν τους πολίτες. M A G I C A L GREECE! Κανείς τους βέβαια δεν τόλμησε να μας κοιτάξει στα μάτια, αλλά τι να το κάνεις! Αυτοί τα έχουν βρει μεταξύ τους και καλύπτει ο ένας τον άλλον ενώ εμείς πληρώνουμε και ταλαιπωρούμαστε. Αυτό και αν είναι φασισμός! Και φυσικά, πέραν της ταλαιπωρίας και του εμπαιγμού, ο ΟΣΕ μας βάζει μέσα και 3εκ ευρώ καθημερινά. Να το χαιρόμαστε το ισχυρό κράτος με τις “ισχυρές και δεσπόζουσες” κρατικές επιχειρήσεις - ΔΕΚΟ. Άντε και σε ανώτερα.
ΤΙΜΩΡΟΥΜΕ όλες τις πολιτικές δυνάμεις που τρέφουν (και τρέφονται από) το κρατιστικό μοντέλο ανάπτυξης, επιτρέποντας να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση της ντροπής εις βάρος μας.
Ένας από τους “υπομονετικά αναμένοντες” πελάτες – πολίτες ήταν ένας Επιθεωρητής Εργασίας ο οποίος και ζήτησε να μιλήσει με τον προϊστάμενο βάρδιας. Εμφανίστηκε ως προϊστάμενος ένας κακομοίρης σαραντάρης ο οποίος έμοιαζε σαν να ξεπήδησε από τις ταινίες του ’50 όπου καθάριζε στον δρόμο τα παπούτσια των περαστικών προς ένα ευτελές φιλοδώρημα (όλοι μας μπορούμε να αντιληφθούμε πως πήρε εκείνη τη θέση και τα 3.000 ευρώ μισθό!). Ο Επιθεωρητής Εργασίας του ανέφερε σε έντονο ύφος ότι δεν έχει δικαίωμα, από τη στιγμή που υπάρχει ένα κοινό λογισμικό στο PC κάθε θέσης εργασίας να εξυπηρετεί ο ένας υπάλληλος 200 άτομα ενώ ο δεύτερος μόλις πέντε (το πρόβλημα σε όλη αυτήν την ιστορία ήταν - φυσικά - τα εργασιακά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων!!!). Κατά το τέλος του “καυγά” ευτυχώς ο Επιθεωρητής λέει και τα ακόλουθα: « Από την στιγμή που υπάρχουν τόσα γκισέ εξυπηρέτησης αυτό σημαίνει ότι έχουν προβλεφτεί αντίστοιχες θέσεις εργασίας και έχουν γίνει προσλήψεις. Που είναι όλοι αυτοί οι υπάλληλοι; »
Και τότε έγινε κάτι κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό! Εντός 3 λεπτών – διά μαγείας κυριολεκτικά – σηκώθηκαν τα ρολά των εκτός λειτουργίας γκισέ και εμφανιστήκαν από το πουθενά ισάριθμοι υπάλληλοι οι οποίοι άρχισαν βιαστικά να εξυπηρετούν τους πολίτες. M A G I C A L GREECE! Κανείς τους βέβαια δεν τόλμησε να μας κοιτάξει στα μάτια, αλλά τι να το κάνεις! Αυτοί τα έχουν βρει μεταξύ τους και καλύπτει ο ένας τον άλλον ενώ εμείς πληρώνουμε και ταλαιπωρούμαστε. Αυτό και αν είναι φασισμός! Και φυσικά, πέραν της ταλαιπωρίας και του εμπαιγμού, ο ΟΣΕ μας βάζει μέσα και 3εκ ευρώ καθημερινά. Να το χαιρόμαστε το ισχυρό κράτος με τις “ισχυρές και δεσπόζουσες” κρατικές επιχειρήσεις - ΔΕΚΟ. Άντε και σε ανώτερα.
ΤΙΜΩΡΟΥΜΕ όλες τις πολιτικές δυνάμεις που τρέφουν (και τρέφονται από) το κρατιστικό μοντέλο ανάπτυξης, επιτρέποντας να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση της ντροπής εις βάρος μας.
Αρα που πάμε; Που μας οδηγεί αυτή η λογική;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πάρει τον ΟΣΕ κανένας ιδιώτης να δούμε υπηρεσίες!
Βέβαια στην Ιταλία για να πεταχτείς μέχρι τη Ρώμη θές τουλάχιστον 60 Ευρώ (απο την Πίζα που ήμουνα). Ότι πληρώνεις παίρνεις. Και φυσικά στις χώρες που οι υπηρεσίες μεταφοράς με τρένο είναι ιδιωτικές τότε αναγκαστικά (με νομοτελειακή βεβαιότητα) θα οδηγούμασταν σε μονοπώλιο με τιμές που δεν θες να φανταστείς , αν βέβαια , δεν υπήρχε το μεγάλο όπως το αποκαλείς κράτος με τις ανεξάρτητες αρχες προστασίας του ανταγωνισμού (για τις οποίες επίσης φορολογείσαι) για να διατηρεί με το ζόρι ελευθερο τον ανταγωνισμό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κράτος είναι απαραίτητο για να θέτει τους κανόνες του ανταγωνισμού σε σωστές βάσεις και για να εποπτεύει τις αγορές για την προστασία των καταναλωτών. Για να είναι ισχυρό δεν χρειάζεται τις ΔΕΚΟ αλλά να οργανωθεί ως κράτος δικαίου, δηλαδή με σαφής νόμους και ελεγκτικούς μηχανισμούς. Όταν το κράτος αρχίζει και παρέχει επιχειρηματικές υπηρεσίες τότε - ιδίως στην Ελλάδα - έχουμε τα φαινόμενα του ΟΣΕ που περιγράψαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιπρόσθετα, γιατί ο Χ πολίτης ο οποίος δεν χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες του ΟΣΕ, αλλά ακόμη και αυτός που τις χρησιμοποιεί αλλά επίσης πληρώνει και εισιτήριο - να πληρώνουν 3εκ ευρώ ημερησίως για τις ζημίες του; Εγώ ως φορολογούμενος πολίτης είμαι ουσιαστικά “μέτοχος” του ΟΣΕ και των υπολοίπων ΔΕΚΟ. Από τους φόρους μου πληρώνονται τα χρέη τους. Με ρώτησε κανείς αν θέλω να χρηματοδοτώ μία κακή επένδυση; Αυτό που έχουμε δεν είναι δημοκρατία! Που είναι τα δικαιώματα μου; Γιατί δεν έχω επιλογές;